ÇOCUKLARA KIYMAYIN EFENDİLER

Okulların açık olması tehlikeli olduğunu savundum.

Ben etkin ve tüm önlemler alınmadıktan sonra açılmaması gerektiğini düşünüyordum.

Okullar açılırken bir derslikte en fazla 15 öğrencinin bulundurulması,

Her bir kişi için en az 4 metrekarelik bir alan yaratılması,

Özellikle kamu okullarında yeterince dezenfektan malzeme sağlanması ve okulların belirtilen sıklıklarla temizlenebilmesi konularına şüpheyle yaklaşıyordum.

Ki; açıldı okullar.

Oğlum haftada 2 gün okula gitti geldi.

Elimiz yüreğimizde, çantasında dolu dezenfektan, ağzında burnunda maske kapıdan çıkarken bir sıkıntı olmasın diye dua ettik.

Birinci hafta bitti. İkinci haftaya başlayacaktık ama telefonlarımıza gelen mesajla şok olduk.

Oğlumun öğretmenine test yapılmış ve sonucunda covit 19’ tespit edilmiş.

Sadece onda değil, başka öğretmenlerde de bulaş olduğu ortaya çıktı.

Okul karantinada.

Evde karantinadayız.

Hani tüm önlemler alınmıştı. Daha etkin önlemler alınmak zorunda.

Öğretmenlerin hepsi aşılanmalı. Yazık onlarında çoluk çocuğu var. Onlarında ailesi, bakmakla yükümlü oldukları yaşlı anne ve babaları var.

Daha mantıklı adımlar bekliyoruz.

Çocuklarımız daha güvende olmalı.        

Korkarak yaşıyoruz.

Her an tırnağına zarar gelmesinden korktuğumuz çocuklarımıza bir şey olacak diye endişeliyiz.

Korkarak yaşamak, hayatı seyretmektir uzaktan!

Ve seyrediyorsan hayatı, sadece nefes alıp veren, yaşadığını zanneden bireyler gibi hissederiz sadece.

Yazık bize…

Yazık çocuklarımıza…

Yazık hayata…