Bazen yazıp çizdikten sonra, tepkisizliği görünce kendi kendime kızıp, Donkişotluğu bırak ne hali varsa görsün Milet, şehir, memleket diyorum…

Ya bir saat, ya bir gün sonra söylediklerimi unutuyor…

Ne olacak bu memleketin hali diyerek, bu memleketin halini  tartışıp, ortaya bir şeyler koyacakların sus pusluğunu görünce,  Fuzuli’nin şu dizeleri aklıma gelir :

…………

Beyhude gamlanma divane gönül
Cümle alemin rızkını veren vardır
Yaptığın hatayı görmüyor sanma
Kalpte gizli en derin sırları bilen vardır

Mal-ı emlakım var deyu güvenme
Arkam var deyu dayanma
Sırt üstü insanı yere vuran vardır

Beyhude gamlanma divane gönül
Cümle alemin rızkını veren vardır

Derdime vakıf değil canan
Beni handan bilir
Hakkı vardır şad olanlar
Herkesi şadan bilir

Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil
Çektiğim alamı bir ben birde Allah’ım bilir

( Eski arşiv yazısı . Erol Karaer )