Ne oldu bu millete?, Adam çocuklarını öldürür mü?, Adam karısını öldürür mü?, Adam ailesini katleder mi?, Bunların yaptığı zulmü başka kim yapar? Sorularını bugünlerde kulaktan kulağa oldukça fazla duymaktayız.

Duymamızın nedeni ise son günlerde ulusal basının yazılı ve görsel medyalarında yurdun çeşitli illerinden gelen aile içi şiddet haberlerinin ölümlerle sonuçlanması üzerine, sokakta ki vatandaşlarında kendi aralarında gördükleri ve okudukları haberlerin hemen ardından öne çıkan sorular oluyor.

Şiddet ülkemiz de gün be gün artıyor. Görülüyor ki artık evden uzaklaştırmalarda, ayağa çip takılarak uzaktan kontrollerde artık işe yaramıyor. Adamın kafasının tası attı mı gidip çoluk çocuk, kadın, kayınvalide, kayınpeder, kayınbirader, baldız falan önüne kim çıkarsa çıksın tavuk biçer gibi biçip gidiyorlar.

Peki aile içi şiddet nasıl başlar? Bu şiddetin en önde gelen nedeni nedir? Sorun ne olursa olsun şiddet gereklimidir? Şiddete başvurmadan insanın içinde ki tetikleyici şiddet arzusunun önüne nasıl geçilir? Veya nasıl bertaraf edilir? Şiddet geliyorum dediğinde diğer aile bireyleri ne yapmalı? Nasıl bir yol izlemeli?

Ülkemizde bu soruların üzerine çözüm noktasında ne kadar gidiliyor? Bilmiyoruz. Çünkü ne Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, ne de Güvenlik Güçleri ile Eğitim ve Sağlık camiları da bu konuda istatistiki verileri açıklamaktan maalesef kaçındıkları için suçun boyutunu sadece tahminler üzerinden yürütmek zorunda kalıyoruz.

Örneğin, Ordu’da bir yılda aile içi şiddet vakası ne kadar? Türkiye’de ne kadar? Bilen var mı? Yok. Rakamların ürkütücü boyutlara ulaştığını tahmin ediyoruz. Ancak çözüm noktasında nasıl çalışmalar yapılıyor? İşte işin bu tarafını pek fazla bilmiyoruz.

Kadın veya erkek fark etmez evden uzaklaştırma cezası aldı mı, görüyoruz ki şiddet suçunu gerçekleştirmesine engel değil. Ayağa çip değil, pranga da taksan şiddetin önüne geçemiyorsun. Caydırıcı cezalar da yüklesen yine nafile. Adam niyeti bozdu mu, gözü karardı mı dünyayı bağışlasan şiddet maalesef kaçınılmaz oluyor.

Evet şiddet sıfırlanacak bir olgu değil. Kesinlikle terörle eş değerli bir katliam olarak değerlendiriyorum ben. Ama en azından en aza indirebilmek için, sen, ben, o, biz, siz, onlar ve hükümet olarak ne yapabiliriz? Naif Türk Milletinin daha fazla çıldırmaması ve cinnet geçirmemesi için işte işe buradan başlamak lazım değil midir?