Dün merak ettim ve Ordu’nun üç büyük mahallesini köşe bucak gezmeye başladım.

Merak konum ise şu mahalle, sokak ve caddelerde bulunan otoparkların ne kadar doluluk oranında olduğuydu.

Altımız üstümüz derken yapılan çalışmalarda delik deşik olmayan bir yanımız kalmaz iken, park halindeki araç yoğunluğu dikkatimi çekti. Yüzlerce otoparkın olduğu Ordu’da benim kaldırımlarım, hastane önlerim, rahatlıkla yürümem gereken alanların neden bu kadar işgal altında olduğunu araştırmam gerekiyordu.

Altınordu ilçe merkezde Yenimahalle, Bucak ve Şarkiye mahallelerinde inanın akşam ve gece saatlerinde otoparklarda in cin top oynuyor. Ama dışarıda araç yoğunluğundan adım atmaya yer yok. Buyurun buradan yakın şimdi.

Trafik düzenimizi düzenleyenlere mi?, altımızı üstümüzü oyanlara mı? Adım atma hakkımıza dahi engel olanlara mı? Buyurun ne derseniz deyin şimdi. Resmen evet resmen artık adım atamıyoruz. Zaten yürüme adabımız ve kültürümüz olmayan bu şehirde artık adım atamaz ve yürüyemez hale geldik.

Alt ve üst yapı çalışmaları bitse de, bu mantık, bu kültür, bu zihniyet değişmediği sürece hiçbir şey değişmez. Adamlar asfalt döküyor, üç saat sonra üzerine park yapıyorlar. Adamlar şerit çekiyor, şeridin önü arkası park alanı oluyor. Öyle ki ellerinden gelse arabalarını kucaklayıp evin bir köşesine oturtacaklar mübarekler.

Durum bundan ibaret beyler, yetkililer, ilgililer, artık adım da atamıyoruz. Buyurun söz sizde şimdi