Ordunun her yanı çocuk yaştaki dilencilerle doldu( dolduruldu) Dur diyen yok. Denetleyen yok.Saldım çayıra mevlam kayıra. Yeri dilenciler.. Çingene asıllı dilenciler. Suriye uyruklu dilenciler. Her nevi dilenci çeşitleri.. Seç Seç al.. Daha doğrusu seç seç ver.. Koskk adamlar.. oca Afrika kıtasını doyurduk. Bunları doyuramadık. Eline bir buruşuk mendil poşeti kapanlar sokakta caddede. Cafelere işyerlerine esnaflara sık boğaz yapıyorlar. Neredeyse evimize girecekler.. Elleri yüzleri kir pas içinde. Ucube kılıklı çocuklar..Mendil satma ayaklarıyla para dileniyorlar..babaları kahvelerde okey oynuyor.. ”Bir milyon verirmisin” ağabeycileri saymıyorum bile..Dilencilik Orduda tam bir sektör tam bir iş kolu tam bir kazanç kapısı haline gelmiş..Vergisi yok. Stopajı yok. Benzini yok. Elektriği yok suyu yok.. En önemlisi denetleyeni yok. Cezası yok.. Yıllardır Ordu turizm kenti olacak palavralarını dinledik. Turiz bakanımız var. Turizm müdürlüklerimiz var. Turizm çalıştaylarımız var. Beş adet vekilimiz var..Bütçemiz var.. Birde son yıllarda “Ortak akıl” diye bir şey çıkardılar . Oda var.Sokma akıl yedi adım gidermişya. Neyse..Orduyu turizm kenti yapamayanlar dilenci kenti yapmayı başardılar. Helal olsun. Durmak yok yola devam..