Sarhoşum diye ayıplama beni,
Bende bir insanım senin gibi,
Bir gün şair Ümit Yaşar’ın dediği gibi’ Yaralı ve yenik bir asker gibi toprağa düşersem unutma, insan sevebildiği kadar insandır, insan sevdiği kadar insandır’
Yüreğimin yangınını bilsen, çaresizliğimi, umutsuzluğu ve sevdiğime ulaşamamayı..
Anlarsın belki beni.
Anlarsında geç olur gülüm, belki de çok geç…
Ben bir uzak denizciyim yaşamın ortasında, sığınacak limanım sen oldun belki de farkında değilsin.
Sen o kadar büyüksün ki; senin limanına sığınacak o kadar gemi varken, uzak yollardan gelmiş yorgun, bezgin, aşkın son noktasını bulmuş bir gemiyi limanına alamazsın ki…
Haklısın gülüm bırak yorgun ve yılgın bir gemi ve onun kaptanı kendi acizlikleri içinde çürüyüp gitsin.
Sakın bana palamarını uzatma ben kendi kendime çöker giderim denizin derinliklerine,
Çeker giderim kimsenin haberi olmadan ardımdan gözyaşı dökecek tayfalarım olmadan…
Ama bilirim ki bir uzak limanda bir sevgili benim için ağlayacaktır.
Bilirim ki o garip denizci Denizkızının kollarında sonsuza kadar uyacaktır.
( Bir Gazetecinin Aykırı Dünyası adlı kitabımın yayınlanmayan bölümlerinden )