Şişirip şişirip patlatıyorsunuz..
Ellerinize birer balon vermişler..
Renkli renkli, buruşuk balonlar..Ve avutuldunuz..Ve soyuldunuz.. ve sömürüldünüz..
Ve bugünlerin mimarları haline getirildiniz.
Sevgisiz. İnsansız. Saygısız..
Ve biz daha iyi bir ülke için, bayrak için, toprak için emek için, özgürlük ve barış için kitaplar aldık elimize..
Patlatmak istemedik renkli balonların içindeki kendi nefesimizi..
Siz kendi soluğunuzla şişirip şişirip savurdunuz renkli balonları gökyüzüne. Oysa biz beyaz güvercinler uçurduk yumruk sıkılmamış günlere..
Siz çocukluğunuzu balonlaştırdınız, gençliğinizi balonlaştırdınız ve bugüne geldiğinizde insanlığınızı betonlaştırdınız..
Eğer bir kuytu köşede bier bebek ağzı yara süy emmiyorsa annesinden. Bilin ki sizin üflediğiniz balonların yarasıdır..
Bilinki bir serçe akbabaların pusularında doyurmak istiyorsa karnını sizin uçurduğunuz balonları kofluğundandır..
Biz kitaplar taşıdık, kalemler kırdık, mürekkepler yaladık. Dev bir ülkemiz olsun diye.
Siz Pamuk prenses ve 7 cücelerin mağaralarında yalandan” bilgin” rolüne soyundunuz.. 
Kurtla kuzu masallarının mahmur hallerine ağladığınız kadar bu ülkedeki yangına ağlasaydınız. Şimdi dökmezdi analar , babalar, sevgililer gözyaşlarını..
Brezilya dizisindeki şıllığa gözyaşları döktünüz ama Ceyar” kurnazlığıyla aldınız geleceğimizi..
Şişirdiğiniz her balon bugün katledilen her insanımın kanına bulaşmıştır..
Sizin balonlarınız vardı. Bizim kitaplarımız ..
Tüm Balonlar bir gün patlayacak ve kitaplar kurtaracak dünyayı..