Geçenlere Atatürk ile ilgili bir hatırayı tekrar okudum.

Bu günün sözde liderlerine her zaman kapak olmuştur Aatatürk.

 Sevseler de sevmeseler de her zaman kapak olmaya her zaman örnek olmaya devam edecek.

İşte o anekdot:

xxx

Hatay sorununda Fransızların zorluk çıkardığı günlerdeydi. Atatürk, sofrasına çağırdığı Fransız Fevkalade Komiserine içini döküyordu. 

“Hatay işi, benim kişisel davamdır. Beni üzüyorsunuz. Korkarım ki, beni meseleyi başka türlü halletmek zorunda bırakacaksınız.“

Atatürk bu sözleri Türkçe olarak yüksek sesle söylüyor ve herkes dinliyordu. Hazır bulunanlardan Kazım Paşa da onun sözlerini Fransızca’ya çeviriyordu. 

Atatürk’ün “Beni Üzüyorsunuz” sözü salona yansır yansımaz arka sıralarda bulunan bir genç ayağa kalkarak: 

Atatürk! Üzülme arkanda biz varız,diye bağırdı. 

Atatürk birden başını sesin geldiği yöne doğru çevirdi. Kaşları kalkmış, ürkünç bir çehre almıştı. Salon birden derin bir sessizliğe gömüldü. Herkes Atatürk’ün gence sinirlendiğini sanıyordu. Oysa tam bu sırada gözlerini gence diken Atatürk, onun bu sözüne karşılık olarak: 

Biliyorum çocuğum, onu bildiğim için böyle konuşuyorum, diye karşılık verdi.