Askere davullu zurnalı anne hayır duasıyla gideli ve geleli yıllar oldu.
Dün gibi hatırlıyorum.
Araç hareket ettiğinde anam elindeki güğümle su dökmüştü peşimizden.
Vatan kutsaldı. Askerlik kutsaldı. Ay yıldızlı bayrağımız , toprağımız uğruna ölünecek kadar kutsaldı.
Bizim zamanımızda asker kaçaklarıyla, çürük raporu alanlara iyi gözle bakılmazdı.
Ne kız verilirdi nede iş onlara.
İlk yerimiz kütahyaydı. Hava askeriydik.Sabahın dördünde kalkar gecenin 11 inde yatardık ancak.
Sabahları öyle bir soğuk olurduki sorma gitsin.
Eğitim alanı toz toprak içindeydi.
Severek yapıyorduk askerliğimizi.
Askerden sonra sanki büyüyecek, erkekleşecektik.
18 ay silah tuttuk, patetes soyduk, cephanelik bekledik.
Ve bu günlere geldiğimizde üzülüyoruz.
O yıllarda bizimle birlikte askerliğini yapmış yada yapamamış bir sürü insan bugün vekil olmuş, bakan olmuş, siyasetçi olmuş. Ve kendi çocuklarına çürük raporları alarak onları hayatın dışına itmiş.
Biz askerlik yaparak erkekleşmek isterken onlar askerlikten kaçarak erkekleşmişler.
Askerlikten yırtmışlar, vatan savunmasından kaçmışlar. Suriye hareketinden tüymüşler. Fetö darbesinde saklanmışlar.PKK belasında yer almamışlar.
Ve siyasetçi öyle babalar varki çocuklarının askere gitmemesinden gurur duymuşlar.
Ve sonra vatan- millet- Sakarya edebiyatları..