Birgün toprak olduğunuzda lüks binalarınızı yerinden söküp gittiğiniz yere götürmeyeceksiniz.

Karun gibi servetiniz olsada kefenin cebi olmayacak. Ne arabanız, ne paranız, ne malınız, ne mülkünüz.. Ahir bir zamanda bir kuru sela ile ilelebet yolculuğu başlayacaktır. Onun için binaları, betonları yapmayı bırakın.

Gönül yapın. Kalpleri kazanın. Hayır yapın. İyilik yapın. Ve allahü tealanın huzuruna bu zenginliklerle çıkın. Çünkü insanoğlu Allahın kulllarıdırlar.

 İNCEDİRLER. Naiftirler. Ve insan insanı esir alamaz. Kul yapamaz. Esir edemez. Bu topraklara kocaman kocaman binalar dikeceğinize kocaman kocaman iyilikler inşa edin. Yürekleri satın almayız.. İnsanlara kötü davranmayın. Hepimiz zenginiyle, fakiriyle, şişmanıyla, zayıfıyla bu ülkenin evlatlarıyız. Bu toprağın çocuklarıyız.

Herkesin iyi yada kötü bir hayatı var. Bir ailesi var. Çoluğu var, çocuğu var. Zulmetmeyelim onlara. Bu yeryüzünde iyiliklerde, kötülüklerde giderken referansı olur insanın. Hepimiz öleceğiz. Ölüm bir nefes arası. Biz öldüğü zaman düşmanlarımızın bile cenazesine giden ulvi bir gelenekten geliyoruz.

İnsana saygıyı, sevgiyi yaşarken tattıralım. İnsanın sevgiye ihtiyacı var. Birbirimize saygı duymalıy ız ki gözü bizde olan başka devletler bizlere gıpta ile baksınlar. Onun için bırakalım beton yığınlarını. Yığın yığın kardeşlik taşıyalım birbirimize. Çünkü bizim bizden başka kardeşimiz yoktur..