Bıkmadınız mı, yıllardan bu yana yeni yıl da bir şeylerin sizin lehinize değişmesini beklemeyi.

Bütün fabrikaları satılmış, bütün tersaneleri peşkeş çekilmiş, bütün kaynakları hüpp edilmiş bir ülkeden bahsediyoruz.

Yıllardır umut ediyorsunuz  “ Ulan fakir hala mı umut ediyorsun!”

Türk’e bu kadar düşmanlık yapılan, bu kadar ötelenen  başka bir zaman gördün mü ?

Mülteci diye el üstünde tutulanların, yandaş diye ha bire kollananların, yağma Hasan’ın böreğine çullananların yanında, hala mı umut!

Hiçbir zaman bir ülke bu kadar ayrımcılığa maruz kalmadı, hiç bu kadar işsizlik yaşanmadı. Ne kadar pervasızlık varsa, adaletsizlik almış başını gidiyorsa umuda mı sarılırsın hala ?

Üretim diye bir şey bırakılmadı.

 İnadım inat, isteseniz de istemesiniz de benim dediğim olacak diye bir yönetim şekli gördünüz de mi hala yeni yıllardan umutlu bir bekleyiş içindesiniz.

            Umut ancak senin beynindir, senin gözündür, senin yüreğindir, senin aklındır, senin vicdanındır, senin insanlığındır.

Hepsinin satıldığı bir ülkede  umudunu ‘yesinler’ fakir…