Ekmek kavgası kutsal, uğrunda ölüm şerefli.

İnsanlığın en ortak besin maddesi. Hatta biz Türkler için önemi çok büyük, her öğün masada ekmek olmazsa doymak mümkün değil.

Ekmek bizim en önemli gıda maddemiz.

Soframızın olmazsa olmazı.

Bizim memleketimizde günde 120 milyon adet ekmek üretiliyor. Ve maalesef yüzde 10’u israf ediliyor.

Yani 12 milyon ekmek çöpe atılıyor.

Her yıl bu israftan dolayı ne kadar bir para kaybediyoruz biliyor musunuz?

Tamı tamına 1,5 milyar dolar…

Peki, bu parayı akıllı davranıp tasarruf etsek neler yapabiliyoruz?  250 tane devlet hastanesi,  500 tane orta ve ilköğretim okulu,  500 kilometre 5 şeritli otoyol yapılabilir.  160 ile 500 bin kişinin 5, 8 aylık ve 1 yıllık sosyal güvenlik primleri yatırılabilir. (veriler TUİK)

***

Tek derdimiz aslında.

Bütün savaşlarımızın nedeni.

Bu günlerde bir dilimi dahi çöpe atılmayacak kadar kıymetli. Son birkaç ay anamızdan emdiğimiz süt burnumuzdan geldi.

Çoğumuz ekonomi çarkının dişlileri arasında ezildik, ekmek parası kazanmak uğruna yara bere içerisinde kaldık, hatta un ufak olanlara şahit olduk aramızda.

Corona virüsü birçok insanın işinden olmasına, kepenklerin kapanmasına, işsizliğin artmasına neden oldu.

Ekmek aslanın ağzında değil, midesinde keşfedeli çok uzun zaman oldu.

Her evin dört duvarları arasında açlığa dair sessiz sedasız farklı hikâyeler yaşanıyor. Başını elinin arasına almış kara kara düşünen insanlar var. Yatağa aç giren çocukların uyuyamadıklarını düşünmek bile insan olanı derinden etkiliyor.

Kuruşu dahi harcarken kırk kez düşünüyoruz.

Paramızın düşmanı değiliz. Ki; bu zamanda ne kadar zor kazanıldığının da farkındayız.

Ekmek bu. Doymak için “israfa dur” demek zorundayız…