İnsanlar hayatı neden bu kadar zorlaştırıyor acaba? Herkes kendileri gibi huzursuz ve mutsuz yaşasın diye mi? Niye ki bu çaba?

Geçenlerde Kuyruğu Kesik Tilkinin Hikayesini okumuştum. İnsanlarımızda tam olarak böyle yapıyorlar sanırım birbirlerine!

Hikaye şöyle ki; Tilkinin bitanesi kuyruğunu kayaya sıkıştırır. Tek kurtuluş olan kesmek olunca canı çok yansa da kuyruğunu keser. Artık diğer tilkilerden farklıdır. Bunu gören bir başka tilki sorar neden kuyruğunu kestiğini.

Bizim tilkide anlatır da anlatır nasıl mutlu olduğunu. İyi ki kesmişim, ben böyle bir mutluluk daha önce yaşamadım der.

Diğer tilki özenir ve gidip kuyruğunu keser. Sonra gelip der ki, beni kandırdın ben hiç mutlu olmadım ve çok canım acıdı. Bizim tilki akıllı tabii. Evet benimde canım acıdı ama bunu kimseye söylemeyeceğiz. Hatta o kadar özendireceğiz ki diğer tilkileri onlarda kesecekler kuyruklarını.

Böylelikle biz azınlık olmaktan çıkacağız. Maalesef ki böyle böyle sirayet ediyor insanların mutsuzlukları, hasetleri, negatifleri!

Ben size harika pozitif bir gün diliyorum.

Alıntı