Sahip olduklarından memnun olmayan insan, zengin olsa da aslında fakirdir. Ancak memnun olmayı bilen insan, aza sahip olsa da zengindir. Ve elbette ki, onun gönlü zengindir..

Aslında genel olarak çekilen sıkıntıların nedeni insanın aşırı istekleri olur. Bu yaşam ve ölüm dünyasında, yorgunluk ve sıkıntıyı aç gözlülük doğurur. Ve nice vicdansız insan, İşte o duygu içinde nice zavallı insanı, Sömürür de Sömürür. Haksızlığa uğrayan insan,  bu haksızlığa onuruyla elbette direnecektir, direnmelidir de...

Oysa helalinden kazanan ve kazandığı az da olsa bununla yetinen bir insan, şu kokuşmuş pislik dolu dünyada ruhen diridir ve kalplerde sevilecek ve güzel bir şekilde anılacaktır.

Memnuniyet Huzurun, Barışın ve Sevginin bahçesidir. Onun etrafını Hak, Hukuk, Adalet ve Vicdan duvarları çevirir. Ve o bahçede tüm insanlık el ele ve gönül gönüledir.

Memnun olan insan, yatağı kuru toprak olsa da, mutludur. Memnun olmanın sırrını bilmeyenler ise, bırakın yeryüzünü, uzayda saraylar kursa da doyumsuz olur, Kudurur. Ne diyelim onu da elbette bir gün, gözünü, mezardaki kara toprak, tıka basa doyursun mu diyelim artık...!