Gözyaşı Bir Istırap Sembolüdür. Bütün Dinlerin, Ahlak ve Yasaların Hedefi ve amacı bu ıstırabı dindirmek, İnsanları daha mutlu bir yaşama kavuşturmak olduğu halde, ne yazık ki, bir türlü buna ulaşılamamıştır. Bunun başlıca nedenlerinden birisi de, İnsanın "Bencil ve Menfaatçi Bir Varlık" Oolmasında aramak lazımdır.

Hepimiz bin türlü menfaatimize sıkıca bağlıyız. Bunları besleyen ve koruyanlara Dost, Hoş görenlere yarı Dost ve Önlemek isteyenlere ise düşman oluruz.. Toplumdaki her insanın menfaati aynı Olmadığı İçin De, İnsan Hayatında Maddi veya manevi menfaat catışmalarının doğurduğu düşmanlık hislerinden daima ıstırap ve gözyaşı doğmaktadır ve doğmaya da devam edecektir.

İnsan da bütün canlı varlıklar gibi

menfaatçi bir varlıktır. Şu farkla ki ; İnsan bu menfaatçiliğin sınırlarını çizmeyi ve başka insanların haklarına saygılı olmayı, Adaletle davranmayı sağlayabilecek, "Düşünceye, Akla ve Vicdana Sahip" Bir varlık olarak yaratılmıştır.

Ancak değer yargılarının Alt-Üst edildiği bugünkü Toplumda, "Düşünce, Akıl ve Vicdanını Çamurlamış İnsanlarda" menfaat, Her şeyden önce gelen kutsal bir değer halini almıştır.

Menfaatin "Kendisine Tapılan Tek Mabut (!)" Haline geldiği ruhlarda İse, İnsanlar adeta hayvanlaşmaktadır.

Hayvanlar yalnız kendisi için yaşadığından başkalarına zarar vermekten ve gözyaşı döktürmekten çekinmez. Bu hayvanlar için normal olmasına normal de, Ancak düşünen varlık insan  için, Çok mu çok anormaldir…!