Ağacı ayakta tutan, besleyip büyüten, canlılığını devam ettiren kökleridir. Bu, toplum ve milletler için de böyledir. Hedefe koşanlar hızını arkadan kondisyon devşirerek alırlar. 

Toplumlar güzel örneklerle berâber iyiliklere, erdeme doğru kanat çırparlar. Bugün buna dair iki ayrı iktibasla huzurunuza geliyoruz. İlki Konya'dan:

BİZ VARDIK; BİRLİKTE GÜLER BİRLİKTE AĞLARDIK

Vaktiyle “Müslümanlar kardeştir”, “Küfür tek millettir” gibi veciz hakikatlerimiz vardı. Dilimizden hiç düşürmediğimiz hakikatlerimizdi bunlar. 

Yeryüzünde bir Müslümanın başının ağrıdığı, hele vahşi bir muameleye tabi tutulduğu haberini aldığımızda, yüreğimiz sızlar, kalp atışlarımız hızlanır ve hemen soluğu sokaklarda alır, sloganlarla kardeşlerimizin yanında olduğumuzu haykırırdık.

Dayanışma ve protesto gösterilerimiz günlerce, haftalarca sürerdi. “Sloganla, yürüyüşle olmaz bu işler, geçin bunları” türü küçümsemeleri, küçük çıkışlar olarak görür, geçer giderdik. 

Şarkılarımız, ezgilerimiz, marşlarımız vardı duygularımıza tercüman olan, bilincimizi bileyen. 

Elbette sadece haykırmakla yetinmez, mazlumların yarasının sarılması için infak seferberliği başta olmak üzere bütün yolları denerdik. Ceplerimiz boştu ama gönül zenginiydik; rahmet yüklü rüzgarlar gibi uzanırdı kollarımız tüm mazlum coğrafyalara.

Dayanışma ruhumuz çok güçlüydü. Hesap, muhasebe bilmezdik zira bize göre hesap, ahiret hesabıydı. 

Bilgi eksikliğimiz ve yanlışlarımız çoktu belki fakat bilincimiz evelallah kurşun gibi sağlam idi. 

Bilgi ve kültür yarışmaları düzenlenir, İslam coğrafyası, İslami hareketler ve öncüleri yarışmalarla kazınırdı hafızalara. 

Biz vardık; birlikte güler birlikte ağlardık."

Bu güzel paylaşımı için Ordu İHL mezunu, Elvan Konya'da mukim, Necmettin ERBAKAN Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Halit CALIŞ Hocamıza teşekkürler. Allâh CC râzı olsun. 

KRİTİK, NASIHAT ve ÖRNEKLİK...

Şimdi de tebliğ ve irşadda örnekliğin ne denli önemli olduğunu bir ihtidâ olayı üzerinden göstermekte olan bir paylaşıma yer veriyoruz:

HZ. PEYGAMBER'İ ARAŞTIRAN JOHN DEVONPORT'UN 

MÜSLÜMAN OLUŞU

Sonradan Müslüman olan john Devonport kendisinin Müslüman oluşunu şöyle anlatıyor: diyor ki:

-“Ben bir tarihçiyim. Her şeyi incelediğim gibi İslam’ı ve Hz. Muhammed (as)’ı da inceledim. Bu çalışmamı ilmî olarak yaptım ve çocukluğundan başladım. Gerçekten tertemiz bir çocukluğu var. Gençlik döneminde herkesin örnek gösterdiği ve “el-Emin” dediği güvenilir bir insan. Vahiy dönemine ve diğer olaylara baktım ve bunlar üstün bir insanın özellikleri dedim. Ama bu son peygamberdir, diyemedim” diyor. Ama ne zaman Mekke’nin fethini incelemeye başladı, o zaman işin rengi değişti.

Mekke’nin fethi hakkında yazılmış en güzel kitaplardan birinin adı: İzzu sâcî” yani “secdedeki izzet”tir.

Çünkü Efendimiz (as) fetihten sonra Mekke’ye girerken, devesinin üzerinde Cenab-ı Hakka hamd ederek / şükrederek girdi.

Mekke’nin fethi ile Müslümanlar tarafından en büyük zafer kazanılmışken ve Efendimiz (as)’a hayatı boyunca en büyük zulümleri yapan insanların hepsi teslim olmuş “tir tir titrerken” Efendimiz (as) intikam ile hatta adalet ile her türlü cezayı verme durumundayken onların hepsini, hatta Uhud savaşında kendi öz amcası Hz. Hamza’nın ciğerini çiğneyen insanı bile affetmiştir.

John Devonport:

-“İşte böylesi muazzam bir olayı gördüğüm zaman titremeye başladım. Peki, bütün bunlardan sonra ne yapacak diye baktığım zaman bir de gördüm ki, yine Medine’ye döndü ve yine arpa ekmeği yiyerek, hasırın üzerinde yaşamaya başladı. Bunları görünce bütün hepsini normal insanlar yapar ama bu zaferi kazandıktan sonra sade hayatına tekrar dönmek ancak büyük bir peygamberin ahlakı olabilir, dedim ve koşarak secdeye kapandım ve Müslüman oldum” diyor.

NETÎCE-İ KELÂM, ÖRNEKLİĞE DEVÂM 

Bu paylaşım için de Ordu İl Nüfus ve Vatandaşlık Müdürümüz Yusuf MERCAN  Bey'e teşekkür ediyor; cümlenin cumâlarını tebrik ediyor, Kadîm Konya'dan sevgiler-saygılar sunuyor, sevdikleriyle berâber Efendimiz SAV in komşuluğunda buluşmalar niyâz ediyorum wes'selâm....