ASABİYİM BEN

Vatandaş karşıya geçmek için yol istedi araç şoföründen.

Camı açıp bir araba dolusu laf söyledi direksiyondaki adam.

Yaya şoföre,

Şoför yayaya,

O nasıl sinkaflı sözlerdi öyle… 

***

Burnundan soluyor herkes.

Kimsenin kimseye tahammülü kalmamış durumda.

Her gün aynı, rutin yaşamdan bunalmış,

Her daim kavgaya hazır,

Biri çatsa da kavga etsem moduna girmiş insanlar,

Şehrin sokaklarını adımlıyor,

Arabanın direksiyonunda,

Kaldırımda yürüyor…

***

Kimseye bir çift laf edemiyorsun.

Sokakta gergin,

Kaşlar çatık,

Birbirine nefretle bakarak,

Asık suratla dolaşıyor insanlar.

Azarlıyor, azarlanıyor,

Aşağılanıyor, aşağılıyor.

Mutsuz,

Agresif,

Depresyon sarmalı içinde,

Hızla yaşlanan insanlar.

Sağlık sorunları,

Boş vaatler,

Enflasyon,

Geçim sıkıntısı,

İşsizlik,

Şiddet,

Bir anda patlayan bomba gibiyiz.

Nereye baksanız hepimizin bir acelesi varmış gibi…

Davranış, hareketlerimiz ve kurduğumuz kurşun cümlelerle,

Her gün birilerini yaralıyor,

Hatta öldürüyoruz.

Neden?

Neden?

Neden insan olduğumuzu unutuyoruz?