AL PAPAZI, VER KIZI

 

Aynılar, hiç değişmediler.

Ellerini hiç çekmediler bir türlü.

Kendileri kuruyor masayı.

Oynayacakları kendileri seçiyorlar.

Sandalye sayısı belli.

Sandalyelerde oturacaklarda.

Sen her zamanki gibi, oyunu yandan izleyeceksin.

Mesafeli, sınırları aşmadan, haddini bilerek.

Oyuna karışamazsın.

Söz hakkın yok.

Fikrin varsa, kendine saklamak zorundasın.

Yanlış bir hamle görsen bile sesiz kalacaksın.

Çünkü masadakiler her şeyin iyisini bilir.

Kendileri kahve, gazoz içebilir, serbest.

Hatta çift kaşarlı tost yiyebilirler.

Sen çayını iç, çok bile.

Eğer ihtiyaçları olmasa, çay içebilene aşk olsun.

Çünkü masada sen yoksun.

***

Sen yoksun,

Lakin farkında değilsin, olmasan da olmaz.

Gürültü, patırtı,

Bağırıp, çağırmalar, kahkahalar…

Bir bakmışsın adın dillenir ortalıkta.

Başını kaldırdığında herkes sana kilitlenmiş,

Garip bir gülümseme, el sıkma, sarılma, öpücükler…

Sevinirsin fukara gibi.

Benim de farkıma vardılar diye.

Ne istiyorlar acaba, ne dertleri var?

İçlerinden birisi baklayı çıkarır ağzından.

Masanın bir ayağı kısa, boşluktadır.

Oyun sırasında sallanmaktadır sürekli.

Kısa olan ayağın altına bir destek konulması gerekmektedir.

Senden isterler.

Senin çözüm bulmanı beklerler.

***

Sen yoksun masada.

Olmana izin vermezler çünkü.

Engeller, set çeker, önünü keserler.

Onlar oturacak masaya.

Onlar oynanacak oyuna karar verirler.

Onlar oynarlar sadece.

Onlar gülüp, eğlenirken,

Sen yandan izlersin.

Kural ta en başından beri böyle.

Onlar asıl, sen vekilsin sanki.

E yeter be kardeşim, uzatma artık.

Sen sallanan masanın ayağının altındaki şeysin anlasana.

Görevin masadakiler rahat etsin, bir yerlere gelsin.

Görevin oyun devam etsin.

Sen sandalyede oturan değil, masanın ayağındaki desteksin.

Keşke bilseydin kardeşim.

O destek olmasa, masa ayakta duramaz.

Oyunu bozmak senin elinde…

Seyret öyle.

Al papazı, ver kızı…