Hizmet davasına kendine inanarak kendine güvenerek adadı.
Sadece kendi yaşadığı mahallenin değil Ordudaki tüm mahallenin sorunlarını iyi analiz ediyordu.
Dün ne ise bugünde öyleydi Emre Yayla.
Muhtarlık onun siyasetteki hedefinin ilk basamağıydı açık oy farkıyla Şarkiye mahallesinin teveccühüyle muhtar seçildi.
İlk günden beri dik duruşunu bozmadı. Haksızlıklara karşı yılmadı.
Belediye başkanlarına boyun eğmedi.
Tek işi mahallesine ve şehrine hizmet amaçlı idi. Çok zorluklar çekti çok sıkıntılara karşı durdu. Mahallelisinden aldığı yetki ve güçle hiçbir muhtarın cesaret edemediği atılımlar yaptı.
Sözünü asla esirgemedi. Yoksullara kendi çabalarıyla elinden gelen desteği sağladı. Yeri geldi maaşını bile yoksullara dağıttı.

Özellikle Ramazan ayında evine ekmek alamayan erzak alamayan insanlara göğsünü gere gere yardımlarda bulundu.
Çok sevildi Muhtar EMRE Yayla. İnsanlığıyla, duruşuyla, kişiliğiyle. Bir umut bir ışık oldu.
Emre gibi gençleri gördükçe yarına olan inancımız daha da artıyor.
Onu bugün muhtar yarınlarda vekil görebiliriz.
Ama onu her zaman haksızlıklara yalakalıklara boyun eğmeyen kendini ezdirmeyen bir insan olarak göreceğiz.
Seviyoruz onu.
Samimiyetini. İçten duygularını. Duygusallığını.
Emre muhtar yalakalık olsun diye belediye başkanlarıyla resim çektirmek birbirini iten kakan hizmet alabilmek için başkanlara yağcılık satan muhtarlardan olmadı.
Kendi gücüyle hak ettiği yere geldi.
Muhtarlık onun anasının ak sütü gibi helal.
Artık Ordumuzda onun gibi Vekiller istiyoruz.
Emre kardeşimizin yanındayız.
Ordu kaostan kurtulacaksa Emre ve Emre gibilerinin gayretleri sonucu kurtaracaktır.
EMRETTİ SEVİYORUZ...