Ordu’da icra dosyaları aldı başını gidiyor. Bakınız 2016’da icra dosya sayısı 19 bin 863 olurken, 2017 yılının ilk 9 ayında ise bu rakam 11 bin 643’e ulaştı. Yani bu anlama geliyor biliyor musunuz? Ordu’da her 7 kişiden biri icralık. Evet dosya sayıları işte bunu gösteriyor.

Son beş yıla baktığımızda ise icra dosya sayıları 18 bin ila 23 bin arasında gidip gelmiş. Ortalama 20 binden alacak olursak Ordu’da son beş yılda toplam dosya sayısı 100 binlere ulaşmış demektir.

Buradan da şu sonuç çıkıyor ki, son beş yılda her iki kişiden birisi gerek SGK, gerek Bankalar, gerek Vergi daireleri, gerek belediyeler, gerekse diğer kurum veya ticari ilişkilerden dolayı icralık, hacizlik ve takip durumuna düşmüş demektir.

İşte durum vaziyet tam böyle. Güllük gülistanlık şehrimizde memur perişan, işçi perişan, emekli mağdur, esnaf bitik. Kriz adına ne ararsan ara. Ordu’da kime dokunsan bin ah işitiyorsun resmen.

Bunun çözümü güya sicil affı olacaktı. Güya millet de, esnafta, ticaretle uğraşanlarda rahatlayacaktı. Memurun, işçinin, emeklinin banka borçları da sicil affına alınacaktı. Böylece millet haciz ve takipten de kurtulmuş olacaktı. Rakamlar ortada, şimdi alın o sicil affınızı çalın başınıza.

2012’de dosya sayısı 21 bin, 2013’de 19 bin, 2014’de 17 bin, 2015’de 23 bin, 2016’da 20 bin ve 2017’de de bu sayı ilk 9 ayda 12 bin iken bakalım yılsonuna kadar dosya sayısı kaça ulaşacak.

Sicil affı tiyatro, esnafa can suyu yok, çalışan ve emekli kesimi darboğazda. Benim güllük gülistanlık Ordumda hani yeri geldiği zaman diyorlar ya kimse Ordu’yu tanıyamayacak diye. Evet yakında kimse sinirden, krizden ve cinnetten asıl Orduluları tanıyamayacak. Afmış, düzenlemeymiş, istihdam ve kalkınma paketleriymiş, falan filan. Hepsi hikaye çıktı. Hepsi fos oldu.

Tabi bazılarına göre kriz bahane ama yönetim şahane. Değil mi beyler, alın şimdi affınızı da, sözde kalkınma hamlelerinizi de çalın başınıza. Millet can çekişiyor, sizin gözlüklerinizden güllükler akıyor. Benden söylemesi millet can çekişiyor beyleeeeer.