Ordu’da aile içi şiddet vakaları gün geçtikçe artıyor. Kime dokunsanız evde aile bireylerinden birisi ile mutlaka dargın veya küskün olduğu ortaya çıkıyor. Aile önemli kavram. Sevgi, saygı, hoşgörü, örf adetler aile içinde filizlenir, gelişir ve yaşam kültürü de böylece ortaya çıkar.

İnsanlar karşılıklı saygı ve hoşgörüyü de aile içerisinde tesis eder ve günlük yaşantısında da bu tesis ile birlikte topluma uyum sağlar. Biz Türk milleti olarak aile geleneği, örf ve adetlerimiz ile kültürümüzden manevi değerlerimizden her geçen gün neden uzaklaşıyoruz?

Nedenler çok çok olmasına çok ama hiçbir şey sevgiyi yok edecek kadar da öne çıkarmamalı bence. Ataerkil bir yapıya sahip toplum olarak hala erkek egemenliğinin eşitsel kavramlarını bir türlü anlamış değiliz. Anne baba tartışmalarının çocuklarda ki ruhsal çöküntüye, evlatların anne veya babalarına karşı sözlü veya fiziki şiddetleri de zaman zaman karşımıza çıkıyor.

Türk halkı olarak aile gibi önemli bir yapıda maalesef hızla artarak yaygınlaşan şiddetle mücadelenin artık bir yolu olmalı. İnsanlar yaşadıkları dört duvar arasında bile sürekli şiddete maruz kalabiliyorlarsa toplumda aile kültürü de git gide çöker ve hezimete uğrar.

Ordu’da bakınız boşanma davalarında bile aile içi şiddet ilk sıralarda yer alıyor. Ekonomik nedenlerden kaynaklanan şiddetin daha da artacak olması endişe verici bir durum değil mi?

Yine de derim ki, sıkıntılar, acılar ne olursa olsun sevgi en iyi silahtır. Birbirinizi sevemezseniz bile hayatı yani yaşama sebebinizi sevin. Şiddet yalnız ailenizi değil, kişiliğinizi de yok eder. Aile bağlarının kopması kadar daha acı ve vahim bir durum ne olabilir.

Aile bireylerine saygı göstermeyen topluma da saygı göstermez. Kendisini sevmeyen bir insan başkalarını da sevemez. Şiddet canavarlarına karşı tek bir cümlem var. Unutmayın buda benden sizin kulağınıza bir küpe olsun. İnsanın insanlığı cenazesinde belli olur.