Kaldırımda yürürken, bir omuzu birine, bir kolu diğer birine toslayarak yürüyorsa bilin ki kesin Orduludur. Yine kaldırımda yürürken dümdüz yürüyen, sağına, soluna dikkat etmeyen, yürüyüş üstünlüğünü hep kendisinde sanan, çiğnediği sakızı, tükürüğünü yer ve mekan gözetmeden ağzından fışkırtan birini de görür veya rastlarsanız emin olun ki Orduludur.

Yine yağışlı havalarda şemsiye açarak sokağa çıkan ve sokakta o şemsiyenin demirlerini birilerinin gözünü çıkarmadan, kulağını patlatmadan, kaşını, kafasını yarmadan rahat edemeyen ve şemsiyesini sopa sananlara da rastlarsanız kesin Orduludur.

Mahalle ve sokak aralarında evlerden dışarıya süzülen ve kulakları sağır edercesine müzik dinleyen hanelere de rastlarsanız hiç şüpheniz olmasın. Arabasıyla hem eksoz hem de anfileriyle gürültü kirliliğine neden olanlar da eee tabi ki canım…

Çukurlarda biriken yağmur sularını tekerlekleriyle vatandaşın üzerini boyayanlar da, sigarasını tüttürürken insanların yüzüne yüzüne üfleyenlerde, ağzından küfür düşürmeyip, iyilikçesine de konuşurken aralara küfürleri de serpiştirenler deelbette ki kesin Orduludur.

Dedikoduda bayrağı kaptırmayan, sürekli zihinleriyle zina yapan, ar, haya düşünmeyen ama oklar kendilerine çevrilince bir anda cellat kesilenlerde başka nereli olabilirler ki? Komşusunun malında gözü olan, oturdukları dairelerde komşularından bile bihaber olanlar, bırakın altında ki, üstündekileri kendilerinden bile bihaber olanlar da Vallahi Orduludur.

Birbirimizi kötülerken hep böyle düşünür, böyle konuşuruz. Dilin kemiği yok çünkü. Ama ben bütün bu atıfların hepsine karşıyım. Çünkü Ordulu olmak bir ayrıcalıktır. İnsandır, insanlıktır. Sevgidir Ordulu olmak. Yüreğinde her daim Allah korkusu ile yaşayan, bir iken birlik olan, arif insandır Ordulu olmak.

Kim ne derse desin. Nasıl konuşursa konuşsun. Benim hep bir yanım kocaman bir Ordudur. Ve bende kesin bir Orduluyumdur.