Sayın vekilimiz AB ye karşı “HOP” demiş. “Hazar Ortak Pazarı/Projesi” nin kısaltması imiş. Ben ilk defa duydum. Ne olduğu da önemli değil zaten. Önemli olan ülkemizin işbirliği yapmak için içine girdiği bu tür ortaklıkların spesifik amacıdır. Çünkü bu tür birlikteliklerin içinde olunsa bile her üye ülke önce ulusal çıkarlarını düşünür, kollar ve korur. Bu çıkarlar aynı birlik içinde olsanız da sizin aleyhinize durum yaratabilir. Bu yüzden bu tür birliklerin temeli menfaat ilişkisine dayanır.

Ülkemizin başına gelen darbe felaketi sürecinin akabinde global ilişkiler yürüttüğümüz ülkelerden beklediğimiz tepkileri alamamaktan haklı olarak şikâyetçiyiz. İnsan dargın olduğu komşusunun bile cenazesi olduğunda dargınlığı bir kenara bırakıp en azından bir başsağlığı diler. Ama gelin görün ki en hacimli işbirliği yaptığımız ülkelerden ne ABD ne de AB, dargın komşunun bile gösterdiği hassasiyeti ve samimiyeti göstermedi.

Oysa bizler duygusal insanların çoğunlukla yaşadığı bir ülkenin vatandaşıyız. Bu tür konularda tüm dünya ülkelerinden belki de daha hassasız. Elbette böyle olmak bir olumsuzluk veya zayıflık göstergesi olarak görülmemeli. İnsan olmanın gereği de budur zaten. O halde…

Ülkeler aralarındaki ilişkiyi menfaatleri, insanlar ise çoğunlukla duygusal olarak kurarlar. Yemek yediğim lokantanın sahibini sevmek zorunda değilim. Cenazesine gitmek zorunda da değilim. Yemeğimi yerim bedelini öder çıkarım. Beğenmezsem bir daha gitmem. Hepsi budur. Bir insanı severim ve evlenebilirim. Ama duygusal bağım kopmuşsa boşanırım. Bunun gibi düşünmek gerekir.

AB ve ABD ile aramızdaki ilişki bir evlilik ilişkisi gibi değil ki. Hiçbir zaman da olmayacak zaten. Bakın İngiltere “boşanıyorum senden” deyip AB den ayrılma kararı aldı. Nedeni ise tamamen “duygusal!” dı.

Üstelik bizim de AB ye üye olmak gibi bir mecburiyetimiz yok ki. Ya da olduğumuz da ayrılmamak üzere bir yastığa baş koyacağımız da yok. AB ile karşılıklı menfaatlerimiz nedeniyle ilişki kurmuyor muyuz? Mecbur muyuz? Asla değiliz.

O halde… Öncelikle öyle bir ülke olmalıyız ki kimseden beklentimiz olmamalı. Silahımızı, tankımızı, uçağımızı, arabamızın motorunu, sanayi mallarını kendimiz üretip kimseye ihtiyaç duymamalıyız. İşimiz veya birlikteliğimiz olmayan bir ülkeden sevgi ve biat da beklemeyiz o zaman. 

Biz ülke olarak sanayimizle, demokrasimizle, inançlarımızla, kültürümüzle öyle bir ülke olmalıyız ki hiçbir ülkeye eyvallahımız olmasın. Ekonomisi ve sosyal yaşamı yüksek ama AB ye veya ABD ye ihtiyaç duymayan ülkelerden biri olalım. Bunun için de eğitimde, ekonomide ve sair her alanda dünya standartlarının üzerinde olalım. İnsanımıza önem ve değer verelim. Yetişmiş insanları sırf siyasi görüşü veya yaklaşımları nedeniyle elimizin tersiyle sağa sola itmeyelim. Toplumda kutuplaşmaya neden olacak söylem ve eylemlerden kaçınalım. Toplumsal uzlaşmanın değerini anlayalım. Ancak içimizdeki vatan hainlerine de fırsat vermeyelim. 

İşte o zaman sadece “hop” değil “hoooooooooooooooooop” bile deriz AB sine de ABD sine de…