Türkiye’de mecliste grubu bulunsun veya bulunmasın, siyasi partilerin çok uzun yıllardır tekelleşme altında tutulmasına göz yumulmasına ve bu tekelci zihniyet üzerinden siyaset ve politika yapmak ne kadar mümkündür? Ne kadar sağlıklıdır? Tabi geldiğimiz noktayı göz önünde bulundurarak bakmak lazım meseleye.

Yine ülkemizde, sendikaların, sivil toplum kuruluşlarının, kooperatiflerin, oda ve borsaların uzunca süreli yıllara dayanan tekelleşme ile tekelci elden yönetilmeleri karşısında yaptıkları siyaset ne kadar sağlıklıdır?

Peki bir de bunlara üye olanların hak ve hakkaniyetlerini, başlarında ki tekelcinin, boyun eğdiği iradeyle mi? Yoksa dib yapan kestiği parmağın acımadığı dediğimiz adaletle mi? Arayarak yapıyorlar? Buna da ayrıca bakmak lazım değil mi?  

Esnaf temsilcileri, memur ve işçi temsilcileri, olmayan emekli sözde temsilcilerinde de durum inanın hep aynı. Koltuğa oturan biatla oturur. 20-30 sene ömrünü maaş uğruna burada biatla tamamlayıp noktalar. Ama sorsanız 20-30 yılda ne siyaset yapmışlar ne siyaset???

Dar ve orta gelirli vatandaşlarda ekonomi ve refah payı eksi Bin 500 iken, işsizlik oranı yüzde 16’lardan düşememişken, toplum ahlakında erozyon üstüne erozyon yaşanmaya devam ederken, açlık ve yoksulluk sınırları tavan yapmışken hangi siyasetten hangi siyasi ahlaktan bahsediliyor bugünlerde anlamış değilim.

İdeolojinin bile prim yapmadığı, çıkar, menfaat ve koltuk hırsıyla güç zehirlenmelerinin sıkça yaşandığı Türkiye’de bugün kendilerini uzman zannedenler televizyonlarda acaba hangi siyaset ülküsü ile konuşuyorlar? Anlayana da aşk olsun.

Burası Türkiye! Burada siyaset denince kılı kırk yaracaksın. Bin düşünüp bir söyleyeceksin. Sapı samanı iyi ayıracaksın. Kendinden başka herkesi düşman görüp, dost görüneceksin. Çamuru öyle okkalı atacaksın ki temizlemeye 40 yıl güçleri bile yetmeyecek. Değil mi azizim.

Siyaset mi? Alaşağı ver yukarı, aşağı sakal yukarı bıyık, velhasıl azizim burada da aynı tas aynı hamam. Al sana siyaset.