Ben bütün bunca yalanları nasıl yedim? İşte bu yüzdendir yılgınlıklarım, bezginliklerim, kırgınlıklarım ve küskünlüklerim. O yüzden, Allah'tan başka kimseden medet ummuyorum. O'ki kurban olduğum Allah'ım, bir kapıyı kapattıysa bir bildiği vardır...

Her sabah ezanında bana yeni bir kapı, yeni bir gün, yeni bir sayfa açılıyorsa, Ne mutlu bana. Ben günün getirdikleriyle yalnızlık sahanımda, tasımda da şükürü bilirim... Bilirim de şu yalanları nasıl yediğimi, hangi ara, hangi kaş ile göz arasında yediğimi bilemedim gitti bir türlü.

Sahi yalanın tadı, tuzu, ekşilisi, baharatlısı nasıl bir şey???

Onca felaketin onca acının peşinden şimdide Afganlara sardık. İktidar ayrı telde, muhalefet ayrı telde değil mi? Birbirlerini karalayıp duruyorlar. Bugünlerde de moda oldu zaten. Senin zamanında, bizim zamanımızda. Zaman dilimi ne olursa olsun kimse kendine toz kondurmuyor.

Millet saf ya, millet balık hafızalı çabuk unutur ya, üç gün sonra bu da geçer ya, Allah beterinden korusun deriz ya. Bakalım daha başımıza neler gelecek. Bu arada şu Afganistan meselesini de kaleme almaya başladım. Hafta başında İnşallah paylaşmış olacağım.

Sonuç olarak 54 yıllık ömrümde düşünüyorum da bizi bugüne kadar acaba kimler yönetmiş? Bugün kimler yönetiyor? Biz bu hale nasıl geldik? demekten kendimi alamıyorum. Beni bu düşünceye sevk eden de iktidar ve muhalefetin birbirlerine attıkları karalamalar, başlattıkları kampanyalar ve tabi ki de troller.