Fındık ufaktan ufaktan pazara inmeye başladı. Bazen rast geldiğimiz tüccar veya manav önlerinde ki fındık getiren üreticilere bizde başladık sormaya, “Abi acelen ne? Bugünlerde fındık mı gelir Allah aşkına?” dediğimizde aldığımız cevap aynen şu, “Evladım, kardeşim, ben gurbetçiyim. Yarın geri dönmem lazım. Ne yapayım? Kime bırakayım? Zararına da olsa satıp gidiyorum.”

Verdikleri cevaplar inanın aynen böyle ve buna benzer mazeretler. Peş peşe sıralanıyor. Arkamızı dönüp düşündüğümüzde inanın üzülmekten başka bir elimizden de gelmiyor. İnsan kahroluyor. İnsanlar, Türkiye’nin dört bir yanından hatta Avrupa’dan bin türlü eziyetlerle fındık toplamaya geliyorlar. Karşılığı ve sonuç ne peki? Ne olacak, gördüğünüz gibi kocaman bir hüsran.

Umutlar kursakta kalıyor. Hevesler sönüyor. Hedefler beklentiler bitiyor. Millet el elde baş başta valizlerini toplayıp geri dönüyorlar. Adı fındık adı batsın demeye dilim varmıyor ama demiş kadar da olmuyor değilim. 23-24 liraya maliyeti olan fındığın, eziyetine mi, çilesine mi, değerinde satılmadığına mı soruyorum şimdi bunca derdin hangisine yanarsınız?

Bu arada TMO’da dün alımlara başlamış. Ben buradan başta iktidara ve akabinde de Oda, Borsa ve Ziraat Odası Başkanlarına bir tavsiyede bulunmak isterim. Gelin tek vücut olun, şu gurbetçi kardeşlerimize yani eli kulağında hemen gidecek olanlara, TMO alım randevularında bir öncelik tanısa da fındık emanete kalmadan veya peşkeş çekilmeden milleti kurtarsanız.

Bu bana mümkün geliyor gibi. 3 ana kurum birleşin TMO’ya böyle bir teklif sunun. TMO, Eylül ayının ilk iki haftasında alım önceliğini önce gurbetçilere versin. Millet de gözü arkada kalmadan işine gücüne gitsin. Ben böyle düşünüyorum. Beyler, sahi siz buna ne diyeceksiniz? Çok merak ediyorum. İnşallah bir müjde gelir, haydi bakalım…