Ordu’da soğuk kış günleri etkisini sürdürmeye devam ediyor. Başımı yastığa koyarken acaba bu soğukta sokakta kalan, barınak imkanı olmayan insan veya insanlar var mıdır diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Aç arık başını yastığa koyan var mıdır aklımdan geçirirken son iki günde aldığım haberler yüreğime su serpti.

Başta Ordu Valiliğinden gelen haberde ilimizde sokakta yaşayan 14 vatandaşımızın bir otele yerleştirilmeleri ve yemek ihtiyaçlarının karşılanması gelince kocaman bir Allah razı olsun çekerek vesile olanlara da minnet duydum.

Akabinde Büyükşehir Belediyesi ve Altınordu Belediyelerinin sosyal yardım haberleri gelince bir Allah razı olsun nidası da bunlara sundum. Üstelik yalnız insana dayalı değil sokakta barınaksız şekilde yaşayan can dostlarımıza da yemek ve mama yardımlarını sürdüren Belediyelerimiz, bu yönde de takdiri hak ediyor.

Tabi burada Kızılay’ı da es geçmek olmaz. Türk Kızılayı, Ordu Şube Başkanlığı yalnız Altınordu ilçemizde değil, 19 İlçenin tamamında insanı yardımlara devam ediyor olması maneviyatımızı daha da pekiştiriyor.

İnsana dokunmak, can dostlarımıza dokunmak, türü ne olursa olsun bir canlıya dokunmak ne kadar önemli işte bu dayanışmalarla görüyoruz. Paylaşmanın kıymetini, yardımlaşmanın mutluluğunu insan bir kere tattı mı bir daha bırakamaz. Bunun yolu da kalbimizi hep yumuşak tutmaktan geçmiyor mu?

Bizim necip Türk Milleti olarak zaten mayamızda var paylaşmak, dayanışma, birlik ve beraberlik ruhu ile bir olmak, biz olmak zaten mayamızda var. Türk Milleti olarak Türk’e yakıştığı gibi dinimizin emrettiği gibi, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammedin sünnetlediği gibi, Müslüman olduğumuzun erdemliğini, yaşattıran ve hissettiren herkesten Allah razı olsun.

Hani derler ya bir elin nesi var, iki elin sesi var diye. Bir dilim ekmek, bir tas çorba nelere kadir biliyor musunuz? Çok şükür Ordumuzda ellerimiz artık ses veriyor. Çok şükür artık başımı yastığa rahat koyabiliyorum. En azından bu endişe ve kaygılarım ortadan kalmış oldu.