Kiymetli dostlarım; Nacizane kendimde emekli bir din görevlisi olmam münasebetiyle öğrettiklerimizden ve tecrübelerim kadarıyla Yaz Kur'an kurslarının başlamasıyla birlikte dini  eğitiminin temeli Kur’an-ı Kerim öğretimiyle başlar.Eğer ki Kur'an-ı öğretmekte öğrenciye baştan Kur'an-ı öğretmeye başlatılmazsa çocuklar Kur'an-ı öğrenenezler.Dolayısıyla çocuklarımıza ve gençlerimize öncelikle Kur’an öğretilmesi son derece önemlidir. Din eğitiminin itikat, ahlak, ibadet ve beşerî münasebetler gibi temel şubeleri, Kur’an eğitimi ve öğretiminin üzerine bina edilmektedir. Geleceğimizin teminatı olan gençlerimizin ve çocuklarımızın, iyi bir Müslüman olarak yetişmeleri, Kur’an’ın cihanşümul prensipleriyle eğitilmelerine bağlıdır.Kur’an-ı Kerim’i okuyup anlamak, her konuda onun emir ve yasaklarına uymayı da beraberinde getirir.işte bu ilmide yaz Kur'an kurslarımızda öğrenecektir.

Ancak öğreticiye burada bazı görevler düşüyor

Okullar kapandığında çocuklarımız "tatile çıktım" diye rahatlıyor. Bütün heyecanlarının  temelinde  tatilin tadını çıkarma gayreti var. Çocuk her ne kadar camiye de gelse birazcık ders daha çok oyun anlayışıyla dopdolu. Bulduğu her fırsatta oynamak istiyor. Eğer hoca çocuğun bu ruh halini iyi okuyamamışsa başlıyor sürtüşme ve bazen çocukta hiç te hoş intiba bırakmayan tavırlar ortaya çıkıyor. Burada kayıplar başlıyor. Çocuğun bu ruh halini okuyamayan veya önemsemeyin aile büyükleri de "Çocuğumuz dinin diyanetini öğrensin." derken yanlış tutumları görmezden geliyor ve bazen o da çocuğa yükleniyor, yada "boşver canım" deyip geçiştirip gidiyor. Ailesinden bu tavrı gören çocuk iyice serbestliğe bürünüyor ve binlerce çocuk başı boş şekilde sokaklarda günlerce kalmış oluyor. Burada asıl sorumluluk hocada yoğunlaşıyor.

Eğer Hoca taşıdığı misyonun farkında olsa "Senin elinle bir kişinin hidayete ermesi dünyadan ve içindekilerden hayırlıdır." hadisini bir de bu gözle görüverse millet olarak ne kadar büyük kazançlarımız olur değil mi? Yapılacak iş sadece çocuğun ruh halini iyi çözmek ve onun dilinden anlamak. Bize hal lisanı ile "Buyur hocam! Bak sen çağırmadığın halde ben geldim. Ailem de istiyor. Kış dönemi yanıp tutuşsan gelemem. İşte ne öğreteceksen buyur öğret." dediğini bir duyabilsek. Bu şekilde gelen çocuklara sert davranmak,dayak atmak cezalandırmak çocukları camiden - dinden soğutmak millet adına din adına ve büyük bir vebaldir. Çünkü bu günün küçüğü yarının büyüğü demektir. Bir şekilde yanlış tavır ve davranışla karşılaşan çocuğu siz yarın camiye getirebilir misiniz? Yanlış tutum ve davranışlardan dolayı yıllarca anlatıla gelen kotu davranışlar dinden soğuyan ya da ibadetlerden uzaklaşan insan sayımızın hiç te azımsanamaz bir yekün tuttuğunu üzülerek hepimiz görüyoruz.

Tüm Kur'an gönüllüsü hocalarıma  nacizane tavsiyemdir.Çocuklarımızı boş bir çip, bir bellek ve hartdisk gibi kabul ederek  onu Kur'an ve İslam'ın öğretisiyle dolduralım ki yarın onları bir müslüman ve   camii cemaati olarak saflarımızda bulalım

Hz. Mevlana’dan nakledilen bir kıssa bize Kur’an eğitiminin önemini en güzel şekilde anlatmaktadır: Bir gün huzuruna giren bir genci ayağa kalkarak karşılayan Mevlana, bununla da kalmaz, genci makamına oturtur, kendisi de karşısında bir talebe gibi hürmetle bekler. Çevredekilerin itiraz yollu bakışlarına ise şöyle cevap verir: Bu genç Kur’an’ı ezberlemiş bir hafızdır. Kalbinde Kur’an yazılıdır. Siz sokakta üzerinde Allah yazılı bir kâğıdı görünce hemen hürmet göstererek eğilip alıyor, yüksek bir yere koyuyorsunuz. Ben de kalbine Kur’an’ın tamamını yazdırmış bir gence hürmet gösteriyor, ayağa kalkıyorum. Sizin hürmet gösterdiğiniz kâğıt üzerindeki yazıdan daha fazlası bu gencin kalbinde yazılıdır!

Görülüyor ki Kur’an’ın tamamını olmasa da en azından namazda okuyacakları sureleri ezberleyenler, ortaya koydukları bu davranış sebebiyle üzerinde ayet yazılı olan Kur’an sayfaları gibi hürmet ve saygıya layık hâle gelirler.

Bunlarda sizlerin eserleri olmaktadır,

Rabbimiz neslimizi âhir zamanın tüm fitnelerinden muhafaza eyleyip, Kur'ân rûhuyla ve nûruyla süslesin. (Âmin)

Selam ve mahabbetlerimle....