Sıcak bir gün.
Saha ve seyirci futbol oynamaya elverişli.
Melek Fikriye kaya şarkılarını çaldı, uyarılarını yaptı, takım kadrolarını saydı ve maç İstiklal Marşı’nın okunmasından sonra başladı..
Bizim çocuklar sağlı- sollu, ortadan yandan saldırmaya başladılar. Erkenden golü de buldular.
Ordusporun taktiği koşarak maç kazanmak değil yatarak maç kazanmak olacak ki sık, sık havada iyi olunca çimenlere uzandılar. Bizim oyuncular maçın tamamında toplam 20 dakika yerde yattılar. Bir çoğunun yattıktan sonra pek kalkası olmasa da amigo Zeki’nin patlak davul sesiyle irkilip kalktığını gördük.
Neyse maç seyrinde devam ederken maçın son anlarında rakibin bile ne oluyoruz dediği penaltı kararı geldi. Penaltı benim izlediğim bölüm tarafındaydı iyide gördüm. Alakası yok.Top bizimkinin eline değil beline vurdu..Haksız bir penaltıydı..
İki takımda soyunma odalarına ruh ikizi gibi gittiler.
İkinci yarıya ben çekirdek alarak, Sakaryaspor top alarak başladı..
Sakarya akın akın geliyordu .Ulan noluyoruz falan derken bizimkiler durumun farkına varmış olacaklar ki onlarda Çin ordusu gibi saldırmaya başladılar..Bizimkilerde yine yere yatmalara devam ederken Sakaryasporun hocası Tuncay Şanlı’ya da bir şeyler batmaya devam ediyordu. Galiba çantada keklik görüp üç puanı rahat alrız diye düşünüyorlardı.
Oyunun son bölümlerinde Ahmet Kuru oyuna girdi. Oyun kurudu. Hele ki son dakikada bomboş topa vuramayan Ahmet Kuru tam anlamıyla kurumuştu.
Ama ilk kez Orduspor bu kadar istekli oynamıştı..
Bir Çin atasözü derki." Az yemek boş tabaktan iyidir".
Yani bir puan hiç olmamasından iyidir.
Maçın özeti bu...herkese hayırlı günler..