İlkokul dönemlerimde bir hikaye geldi aklıma. İKİ İNATÇI KEÇİ. Çocukluk yaşlarımda inadın, inatlaşmanın ne olduğunu, fayda ve zararlarının da nasıl olduğunu rahmetli annem ve babamdan öğrenmiştim.

Şimdi gelelim saadete, bir yanda Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a karşı 13 seçim yenilgisi almış ve hala genel başkanlıkta ısrarını sürdüren Kemal Kılıçdaroğlu diğer yanda da İBB Başkanlığını kazanarak kendisini Genel Başkan havalarına sokan Ekrem İmamoğlu.

Bir kere şunu söyleyeyim. Kılıçdaroğlu, çekilir veya çekilmez. Düşürülür veya düşürülmez. Ama bana göre de siyasette bir miat zamanı vardır. Taban artık yeter diyorsa, tabana uymakta bir erdemliliktir. Her şey zamanında ve tadında güzeldir.

İmamoğlu’na gelince, CHP’lilere şu tavsiyede bulunmak isterim. Bana göre İmamoğlu, henüz genel başkanlık vasıflarına uygun değil. Onun için çok daha erken. Yetişmesi, olgunlaşması, hakimiyetçi ve hakkaniyetli olması gerekiyor diye düşünüyorum.

Zira, İmamoğlu henüz olgunlaşmış bir aday değil. CHP’ye bir fayda sağlamak istiyorsa İstanbul’da yoluna devam etsin. Siyaset öyle bir şey ki, aksi takdirde kendini bir anda çöplükte bulur. Yani pirince giderken, bulgurdan olmak gibi bir şey değil mi?

Ağır toplardan Mehmet Sevigen’in, Altan Öymen’in, Murat Karayalçın’ın bugünlerde ki açıklamamaları hiçte yenilir, yutulur gibi değil.

CHP’nin içinde ki, Atatürkçüler, Milliyetçiler, Solcular, Atatürk’ün emanetine yeterince sahip çıkılamadığından saçlarını, başlarını yoluyorlar.

Bugünlerde en çok sorulan soru da şu! Ne olacak şu CHP’nin hali?

Sahi bende çok merak ediyorum…