Her yanımız beton
Her yanımız taş duvar.
Kentim öksüz, kentim dar..
Büyük büyük adamların yönettiği küçük küçük büyükşehrim benim.
Dal kokusu yok. Ağaç kokusu yok. Çiçek, çimen kokusu yok
Beton binaların plastik kokuları sarmış dört yanımızı.
Genzimiz egzoz kokusu, ciğerimiz mazot.
Ağaç diplerinde bir ucu kırık boş bira şişeleri
Sarhoşların ayak izleri..
Tinerci çocuklar bile çoktan uyumuşlardır şimdi yıkık dökük merdiven altlarında
Kentim serseri, kentim derbeder..
Betonun çocukları olmuşuz artık.
Kürek kürek harç fırça fırça boya..
Ruhumuzda ihanet yaraları..
Bu kentin öksüz varoşlarında hep neden ağlar bebeler
Neden dondurma yiyemez olur çocuklar
Neden simit bile alamazlar babalar.
Bu kentin ormanlarında niye sert rüzgarlar esmez artık.
Yağmur damlaları neden hep betonlara düşer.
Biz bu kentin beton çocukları olmuşuz.
Beton insan. İnsan beton..