İnce tahtadan kıyılmış bir sapı vardı.
Her renkteydi.
Ben sarı olanını seçerdim
Sarı yoksa kırmızıyı.
Tadına doyum olmazdı.
Yavaş yavaş emerdikki çabuk bitmesin diye.
Çocukluğumuzun vazgeçilmez şekeriydi horoz şekerleri.
Elimiz, ağzımız yapyapışık olurdu her yediğimizde.
Babam ne zaman köy bakkalına gitse mutlaka gazete kağıdına sarılı horoz şekerleri getirirdi bize..
Sarı renklisini ilada ben alacağım diye çok kavga etmişimdir evde..
Anam aç karnımıza yedirmezdi şekeri.
Sofraya oturduğumuzda aklımız horoz şekerlerinde kalırdı..
Pancara yada böcüye iki kaşık sallar şekere hucüm ederdik.
Bayağı sükse yapmıştık horoz şekeriyle köyde..
Yanılmıyorsam ortaokula başlayana kadar horoz şekeri yemiştim.
Sonra fabrikasımı iflas etti devletmi yasakladı birden bire horoz şekerleri bulunma z, satılmaz oldu.
Amerikanın vahşi kapitalizmi artık köylerede hakim oldu.
Köy bakkalarına gidin bakın.
Ürünlerin tamamına yakını Amerikan malıdır.
Biz öyle değilmiyiz ki..