Köyde tek fakir erik ağacı bizimdi.
Zenginin erikleri maşallah domates gibiyken bizim erikler bilye tanesi gibiydi..
Yani zenginin eriğini tek tek ye. Bizim eriği avuç avuç. Lolipop gibi..
Dalardık tabi.. Zenginin ağacına..Anam bol cepli pantolonlar dikerdi fazla erik alsın diye..
Yakalanmadığın sürece erik gibisi yoktu. Yakalandın mı ana avrat .. Unut gitsin..
Bizim zenginin erik ağacında üç kez yakalanma hakkın vardı.
Böyleydi bizim köylük yer.
Eriği zenginden kızı denginden almadın mı sürüm sürüm sürünür gidersin yani..
Bizim köyde çok varlıklı ağabeylerimiz, amcalarımız vardı. Çoğu rahmetli oldu. Allah gani gani rahmet eylesin.
Çaldığım eriği erik ağacı sahibiyle paylaştığım çok olurdu..
Ya yakalanır eriği kaptırırdım ya fazla üstüme gelmesinler diye erikleri bölüşürdüm.
Mübarek erikte sıcak köy bazlaması gibiydi. 
Yani ekmek içi yap. Ye. O derece yani.
Bunu niye yazdım. Çünkü erik hayatımızda çok önemliydi. Özelliklede gençliğimizin vazgeçilmezlerindendi.
İncirmi.. Çürür giderdi. Kirazmı.. Çürür giderdi. Elmamı, armutmu, hurmamı . At çöpe gitsin. Bizim idolumuz erikti.
Geçen gün köye gittim.
Ne erik. Ne zengin.
Ne erik çalan gençlik ne paylaşılan domates irisi erikler..
O derece güzeldi yani hırsızlık..
Şimdi çalanlara bakıyorumda.. Üfffff…
Adam eriği bırakmış ağacı dibinden söküp çalıyor..