9 günlük Ordu tanıtım günleri bu yılda önemli polemiklerle son buldu..

 Dilerim bu tanıtım günleri ebediyen son bulsun. Çünkü İstanbul’da Orduluyu oynamak, Ordu’da İstanbullu olmak zor iş. Ordu tanıtım günleriyle ilgili yaptığım haber- yorumdan sonra yüzlerce telefon aldım.

Özelden arandım. Yüzlerce teşekkür geldi. Ve akabinde de sitem. Bu konuyu gündeme taşıyan tek gazeteci olduğum için teşekkür ettiler. Başkaları bu kirliliğin bu kazığın üzerini örttüğü içinde sitemlere maruz kaldılar..

 Ben insani ve mesleki görevimi yaptım. Vicdanım rahat.. Ben vicdanı hasta, cüzdanı rahat olanlardan olmadım..

Allah için doğruları yazdım. Belgeledim.. Birileri bana kızacakmış, darılacakmış, gönül koyacakmış. Umurumda falan değil. Ben doğruları yazdım, yazmayad a devam edeceğim.

Tanıtım günleri için yazdığım hiçbir yoruma bu rezilliği düzenleyenlerden cevap gelmedi. Onlarda biliyorlar bu yorumun haklılığını ama ah, paranın gözü kör olsun. Bizim insanımız para için kendi insanlarını bile madikleyecek duruma geldiyse kimse hemşerilikten, dostluktan birlik beraberlikten bahsetmesin..

Neyse.

Dediğim gibi vicdanım rahat. En azından hemşerilerimin karınca kararınca haklarını savundum. Onların gurbet elde kendi insanları tarafından kazıklanmasına seyirci kalmadım. Bu konuda beni arayan bana yazan tanıdığım, tanımadığım tüm Ordululara selamlarımı , saygılarımı iletirken son bir şey söylemek istiyorum..

Ben hep haksızlıklara uğrayanların yanındayım.

Ordulu yada Kastamonulu fark etmez..