Orduda lambiri olacaksın.
Duruşta neymiş.
Dur, dur nereye kadar.
Hem neden duruyon , kimin için duruyon.
Maalesef ordu şehrinde dik duruş aç kalmaktır..
Kıt kanaat ama adam gibi yaşayabilme sanatıdır..
Oysa öyle güzel şeyler yapıyorki insan.
Oysa değerlerine öyle sahip çıkıyorki.
Öyle güzel şeyler üretiyorki.. Ama bu dik duruş varya dik duruş. Tüm bu yapılan güzel şeylerin üstünde bir korkuluk gibi duruyor.
Bizim insanlarımızı, ülkemizi, bayrağımızı, kentimizi sevmekten başka derdimiz yok oysa.
Herkesi seviyoruz oysa.
Ve dik durmaya çalışıyoruzki bunun değerinide yetiştiğimiz Türk milletinden almıştık geçmişte.
Bayrağımızı, toprağımızı, ülkemizi sevmeyi yalın ayaklarıyla dedelerimiz aşılamıştı bizlere.
Eğilme oğlum iki kuruşluk menfaat için biz türküz demişti.
Dost , arkadaş bildiklerin seni satabilir sen dostlarını asla satma demişti dedelerimiz.
Ama zor olsada ayakta onurumuzla, helalinden ekmeğimizin peşinde dolaşıyoruz.
Kimin elinden tuttuysam satıldım ama asla insarı sevmekten vaz geçmedim.
Allahın bahşettiği insani duygularımı asla köreltmedim.
Zaman zaman isyanlarım olsada ben bu topraklarının çocuğu olduğumu asla unutmadım.
Bizi seven sever, sevmeyenin yolu açık olsun.
Kimi şerefsizlere zorla şeref bahşedecek değilizya..
Allah verirse karnımızı doyururuz eyvelalah. Duruşumuzada zam yapacaklar değillerya..