Ben kendimi bildim bileli hiçbir cemaat yada tarikada saygı duymadım sempatiylede bakmadım. Allahın bize bahşettiği tek yolun, tek kitabın sırf saltanat uğruna bölünmesine çanak tutmadım. Ben bir tek kuranda ne yazıyorsa onu okudum, ona inandım. Zira o kutsal kitabı yazan ne menzir cemaatinin yobaz tayfasıydı, ne Fetö sümüklüsünün hain cemaatiydi.

Bu kitabı tek inandığım Allahü Teala yazmıştı ve bizde tek ona iman etmiştik. Fakirdik ama imanlıydık. Bayraklıydık. Topraklıydık. Ekmeğimizi bölüşür var olanı paylaşırdık.. El etek öpmezdik. Ayak yalamazdık. Öğretmenlerimize, din hocalarımıza saygıda kusur etmezdik. Kendimi bildim bileli din tüccarlarını, din tacirlerini, din simsarlarını sevemedim. Sevmeyede hiç uğraşmadım. Hiçbir zaman dinci partilere dinci siyasetçilere sıcak bakmadım.

Yıllardır bu ülkede asrın peybamberi ilan edilen, muhteşem hoca denilen, bu ülkede hizmet madalyası takdim edilen Fetullah gülen bunağına karşı mücadele verdim ve bedeller ödedim. Dün yada bugün bu cemaatleri asla sevmem. Asla güvenmem. Benin küçükte olsa bir Anadolum vardır. Bir Allahım bir kuranım vardır.

Benim bu Anadolumu acılarla bize bırakan bir atam vardır. Ve niyetim namaz kılmak ibadet yapmaksa cumhuriyetimizin bize bıraktıkları camilerim vardır. Ruhumu çalan, ekmeğimi çalan, beni benden çalıp robota döndüren ve el ayak öptürüp kıç yalatan bir dinci yobazın bize sunduğu dinden ne olacakki. Onlara din değil, dense dense din şarlatanları denir. Kendimi bildim bileli böyleydim bundan sonrada böyleyim.