Ordu kenti kimliğini bulmaya çalıştıkça kimliksiz kişiliksiz durumlara düşürülüyor.. Kim Orduyu bu hale yada bu rezil durumlara düşürenler. Başta ordulu vekiller. Belediye başkanları. Kurum müdürleri. Kimi oda ve sendika başkankanları. Ve hemen ilave edelim spor adamları geçinenler. Siyasetçi bakanla küskün, başkan valiyle küskün Sendika odayla küskün.. Yani bunlara talimat verseniz bu kadar darmadağın bir kent yaratamazlardı.. Doğru söyleyene dayak Gerçeği yazana patak İtiraz edene kötek. Sevgi yok. Saygı yok. Dayanışma , yardımlaşma yok. Duvar suratlı yöneticilerin duvar soğukluğunda bu kent can çekişmeye başladı bile. Bazı reaksiyonlarda olmasa tam bir ölü kent. Beton inşaatlar arasına sıkışmış Ordu insanları.. Gergin gençler, işsiz insanlar, bunalan kadınlar, topyekün gülmeyen zatı cemaller. Bir garip şehir. Tam donanımlı olmasada adı bütün şehir. Şehrin adı ne zaman bütün oldu o zaman insanlar bütünlükten koptu. Sıradan sanal bir yaşam.. Yaşamak zorunda oldukları için sosyal aktivitelerden muaf tutulmuş bir kent.. Işıksız, umutsuz, yarınsız bir ömüre doğru. Haydi hayırlısı..