Okul Yıllarında babalarımız bizleri eğitimcilere teslim ederken “ eti senin kemiği benim “ derlerdi.
Öğretmenlerde kendilerine verilen et kısmına dokunmazlar kemiğe çalışırlardı alttan alta..
Tüm öğretmenlerimi saygıyla anıyorum bu arada.
“kemiklerini kırarım” derdi babam mesela kızdığında.
Yani demem oki kemik”te et kadar önemli..
Son yıllarda zırt pırt et”e zam yapıyorlar.
Fakir fukaranın zaten patates yemekten imanı gevremiş eti nasıl alacak düşünen yok.
Bizim buralarda et bir Reşat altınından pahalı duruyor.
Köylerimizde tarım ölmüş, hayvancılık mefta olmuş, insanlar kentin en varoş kentlerine sığınmış, insan olmaktan çıkıp böcek yaşamlar sürmeye başlamış.
Bizim buraların bir yanı boydan boya deniz ama balığı turizm bölgelerinden daha pahalı.
Bizim buraların bir yanı boydan boya yeşillik ama ineği yok kesmeye , darısı yok ekmeye..
Üstelik kasaplarda hayvanların etide paralı, kemiğide.
Bizim kasaplarımız bile parasını almadan bir köpeğe bile kemik atmazlar.
Halkımız et yeme, süt yeme, yoğurt yeme, peynir yeme diye diye pigmelere döndü..
Korkuyorz ve her an bekliyoruz.
Bunlar yakında kemiğede zam yaparlarsa hiçte şaşırmam.
Kasabın bıçağıyla masatı rahat nasılsa.
Kurban edilen artık hayvanlarda değil insanlar.
Açlık sınırı ta Diyarbakırdan başlayıp Azerbeycan sınırlarına kadar ulaşmış.
Bir gecede kendilerine milyarlarca ek maaş çıkaran yöneticilerimiz asgari ücrete gelince askeri oluyorlar.
Bu millet bu fiyatla et yiyecekte göbek yapacak.
Kemiğe zam gelmesin dua edinde..