Çıplak ayaklı isimsiz yiğitler biliyoruz.
Sade hoşaf suyuyla, bol taşlı bulgur çorbalarıyla Allahın soğuğunda bu vatan için ölen yiğitler biliyoruz..
Sarıgamışta kar altında tir tir titreyerek heba olan gariban askerlerimizi biliyoruz.
Hepsi bu vatan bu bayrak uğrunaydı.
İzmirde yunan keferesine ilk kurşunu sıkan gazeteciydi Hasan Tahsin.
Kimsenin kaldıramadığı topu eline alıp düşmanlarının üzerine atan babayiğit Seyit Onbaşıydı.
Erkek kılığına girip çocuklarını evde bırakan kahraman kadın Kara fatmaydı.
Nene hatundu yaşlı bacaklarıyla cephelere mermi taşıyan.
Hepsi bu toprak bu bayrak içindi.
Ve bir kahraman destan yazıyordu yedi düveler karşı.Ve bir ders veriyordu ülkeyi İngilizlere peşkeş çekmek isteyenlere karşı..
Hepsini biliyoruz.
Çanakkaleyi, Anafartaları, sakaryayı,
Dua tepeyi, Kütahyayı, Conk bayırını..
Düştükçe ayağa kalkan Anadolu aslanlarını. Hepsini biliyoruz..
Ve Fatihi, yavuzu, Kanuniyi.
İstanbulu, Hatayı, eskişehiri.
Bu küçük Anadolu içindi verilen canlar, dökülen kanlar.
Malazgirtti, İzmiri,Gedizi..
Samsunu, Erzurumu, sivası.
Ve daha izleri duran balkan güzergahlarını..
Türkü, çerkezi, kürdü
Alevisi, sunisi, gürcüsü..
Mollası , hocası, hacısı. Kızanı çocuğu, bacısı.
Tek tek yaşadığımız coğrafyanın asıl sahibidirler.
Ve şimdi çıplak ayaklı yiğitlerden
Çarpık kafalı itlere kaldı bu ülke..