O zamanlar ekilecek Darımız bakılacak hayvanımız vardı.
Babam tarla eker anam süt sağardı.
Köylük yer. Allah bereket versin. Ekip, biçip rızkımızı çıkarırdık.
Kış gelmeden odun yapardı babam. Dereağızlarından sırtımızda kolonlarla odun çekerdik..
Ailenin en ufağı bendim. Babam ince çalı çırpıyı hafif diye bana yüklerdi. Babam yanından hiç ayırmadığı ucu eğrilmiş grebiyi bana verirdi.
Yolumuz dardı. Eşek bile geçemezdi. Önümüzden ince uzun yılanlar akar giderdi.
Fındık bahçelerinde arı kovanları vardı. En çok arılardan korkardım. Peteklerinden çıkıp çiçeklere konarlar kimi zamanda üstümüze doğru yuvalanırlardı.
Kovamazdık arıları. Hareket etmezsek arılar bize bir şey yapmaz diye düşünürdük. Arılar üstümüze konar bizden bir şey çıkmadığını göründe pırr uçar gider elma ağacının yeni tomurlaşmış dallarına konardı.
Dedimya köylük yerdi.
Akşamı zifiri karanlık olurdu. Derelerden kurbağa sesleri gelirdi. Gece yattığımzda yaprak hışırtıları çok korkuturdu bizi. Hep ters yatardık yatakta. Canavarlar bizi bulmasınlar diye..
Köyde sabah ezanı çok tatlı gelirdi bize. Öyle bir yanık okunurduki gözlerimizden yaş gelirdi.
Saygılıydık hocalara. Ellerini öperdik.
Kimi hocalar harçlık verirlerdi bizlere.
Fındık zamanları başak yapardık. Etrafımızda gelincikler çeşit çeşit kelebekler döner dururdu.
Ben en çok pilla böcüğü severdim. Işık taşırdı bana.Elimize konar parmaklarımızın ucuna tırmanır sonrada uçar gözden kaybolurdu. İçimiz burkulurdu.
Başak zamanlarında karnımız acıkınca tel kenarlarında böğürtlen toplardık. Siyah ve ekşi böğürtlenler. Avuç avuç atardık ağzımıza. Kargalar uçardı tepemizden. Felakwetin habercileri gibi gaklarlardı.
Köylük yerdi.
Herşey güzeldi.
Kentlere geldik. Kentlere sığamadık.Parlak ışıklar ldı gözümüzü. Oysaki ben pilla böcüğün ışığıyla aydınlanıyordum.
Anamın peştemaline dut dökmesini öyle özledimki.
Sahi köylük yerlerde pilla böcükler hala ateş taşıyorlarmı çocuklara..