Bizim hiç dini retüelimiz olmadı.

Cemaat özentisi içinde olmadık.

Dinimiz kırk parçaya bölen tarikatlar içinde yer almadık. Hep karşı çıktık.

Din maskesi takanlarla, din örtüsü kuşanların hem ülkesine hem dinine zarar verdiğini savunduk.

Ve maalesef haklı çıktık.. Maalesef.

Bizim dinle hiçbir derdimizde olmadı. Hiçbir sorunda yaşamadık.

Dini vecibelerimizi tam olarak yerine getirmesekte dinimize, imanımıza sahip çıktık. Sahiplendik.

Hep söyledik. Dinin asıl sorunu dininin gereklerini yerine getiremeyenler değil, dinini materyallere çevirmek isteyenler dedik..

Allah bir.. Kitap bir dedik.şekilcilik yapmayın, Allaha şirk koşmayın dedik.

Gıybeti bırakın Kuranın emrettiği gibi birbirinizi kucaklayın. İslamiyet böyle böyle büyür dedik.

Dinletemedik..

Kırk parçalı yamaya döndü kutsal dinimiz..

Cemaatler, tarikatler, tekkeler, zaviyeler, kuran kursları, cemaat sohbet evleri derken etnik kimliklerin birbirleriyle çatışmasına kadar vardı iş.

Şimdi neresinden tutsak elimizde kalıyor.

Kutsal kitabımız Kuranı kerimde bizlere bahşedilen bildirimler askıya alınmış. Herkes kendi dininin kurallarını kendi koymuş, canlar alınmaya başlanmış.

Oysa dinimiz öldürme değil yaşatma dinidir.

İnsan yaşamalıdır. Canlılar yaşamalıdır.

Herkes derki “ Allahın verdiği canı yine Allah alır”. Öyleyse siz canımızı alacak yetkiyi kimden alıyorsunuz..Bu ülkede artık dinin temsilcileri sorgulanmalıdır..

Özellikle diyanet işleri yeniden dizayn edilmelidir..

Yobaz yuvaları dağıtılmalıdır..

İslamiyetin güzelliklerini yine İslami güzel hocalarımız yeniden tesis etmelidirler.

Din işleri katranlık mecralardan çıkarılmadıkça bu ülkede huzur ancak balık kavağa çıkınca belki oluşur..

Dün- bugün bizim hiç dinimizle kavgamız olmadı.. Kavgası olanlar bugün analarının dizinden tahrik olan yobazlar sürüsüdür..