Ne kadar uğraşsam da anlatamadım ne kendimi, ne derdimi.

Acizliği sevdiğime ver, hani insanlar vardır belli edemez duygularını, ondan say beni.

Anlatamadım kendimi, hani insanlar vardır hiçbir şey yokken ağlayabilirler ya, garip ve zayıf görme beni, yüreğime ver.

İçim dışım zift karası,

Bakışlarım şaşkın…

Ne zaman nereden gelebileceğini bilemediğim sözlerine alışamadığım için affet beni.

Sarhoşluğuma ver, hani seni uçsuz bucaksız ummanlara  kadar taşıyabilecek yüreği olan benim sarhoşluğuma,

Ağlayan gözlerime say, seni kadar sevdiğimi gösteremediğim için…

(Bir Gazetecinin Aykırı Dünyasından adlı kitabımdan )