Herkes farklı anlam yükleyebilir sevgililer gününe. Herkesin sevdiği, sevgilisi başka, bu güne bakışı da. Her birimiz kendi gönlünde olanı hatırlayacaktır bu günde. Ya gönlünde bir sevgilisi olmayan, kararmış kalpler ne yapar?  

            Sevginin ve sevgilinin yeri gönüldür, kalptir. Sevmek için, sevgiliye ulaşmak için; onu tanıyacak, içine alacak, sımsıkı sarılacak, bir daha bırakmayacak bir gönül lazım.

Yunus Emre ‘’Gönül Çalab'ın tahtı, Çalap gönüle baktı’’ diyerek tarif ediyor gönlün ne olduğunu. Sevdiği gönlüne bakar insanın orada var mıyım diye. Sonuna kadar açacaksın gönlünü ona. Gönlünde ağırlayacak, gönlünde misafir edeceksin sevdiğini.

Ona baktığında gönül gözü ile bakacak, duyduğunda kalbinin sesi ile duyacak, sıcaklığını kalbinde hissedeceksin. Yokluğunda, kalbinde yeri başka şeyle doldurulamayacak bir boşluk olduğunu fark edeceksin.

Sevgilinin adı anıldığında, bastıracaksın sağ elinle sol göğsünün üzerine yerinde tutabilmek için hızla çarpan kalbini. Bir selamını aldığında tevazu gösterip kabul edip fazlasıyla karşılık vereceksin, ondan gelen başım gözüm üstüne diyerek. Sevgili bir şey söylüyorsa gönülden dinleyeceksin.

Sevince en güzelini, bir tanesini seveceksin, o bütün gönlünü kaplayacak, başkasına yer vermeyeceksin.

Sevgilinle birlikte olduğunda, girmeyecek araya hiçbir şey. Ne söyleyeceksen ona söyleyecek ne isteyeceksen ondan isteyeceksin. Yalnızlığını onunla gidereceksin.

Halinden anlayandır sevdiğin. Sen söylesen de söylemesen de kalbinden geçeni bilir, seni her an görür. Ona güzel şeyler söyle, dertlerinden şikâyet etme. Dertlerine şöyle seslen: “Ey dertlerim! Benim öyle bir sevgilim var ki, her an onunla olmak istiyorum, onunla olduğum zaman seni unutuyorum.”

Seven sevgiliden gelene razı olur, kayıtsız şartsız inanır. ‘’Kahrın da hoş, lütfun da hoş’’ diyerek teslim olur, Yunus gibi.

Seven sadakat gösterir, verdiği sözde durur. Sahibim sensin, yalnız sana kulluk eder, yalnız senden yardım dilerim der.

Seven odur ki, Ferhat gibi dağları deler, Mecnun gibi yanar, kül olur sevdiğine kavuşmak için. Bütün varlığını harcar onun yolunda. Onun varlığında yok olur adeta.

Onu kaybeden neyi kazanmıştır, onu bulan ise neyi kaybetmiştir?

Sevgilinin adını söylemeden bir lokma geçmez boğazından, bir yudum su içmez. Bir şey söyleyecekse önce onun adını söyler, sonra da söyleyeceklerini. Otururken, kalkarken onun adını anar, uyurken onu sayıklar, her anı sevgiliyle olur. Onu andıkça huzur dolar kalbi.

İşte en sevgili olan da sevenine; “Seni yaratmayacak olsaydım bu kâinatı yaratmazdım (Hadisi kudsi)’’ diye sesleniyordu. İşte onu için huşû ile dur, eğil, secde et o sevgilinin önünde. Mutlaka görecek, duyacak, sevecektir seni.

Sizi yüce sevgilinin selamı ile selamlıyorum.

Her gününüz sevgililer günü, her anınız sevgiliyle birlikte olsun.

Sevgililer gününüz kutlu olsun…