Bize hep siyasilerimiz şunu söylerlerdi.”Aynı genin içindeyiz. Aynı tavanın balığıyız”..
Yıllardır sokamadık beyinlerine. “Biz gemi değil ülkeyiz. Toprağız. Vatanız” diye.
Yıllardır anlatamadık o kuş beyinlilere. “Biz ne tavayız ne balığız. Biz vatandaşız. Yurttaşız” diye..
Avladılar bizi. Balık gibi. Keklik gibi..
Onlara göre lezzetliydi etlerimiz. Balık eti kadar..
Onlar hep geminin kaptanlarıydı.Biz tayfa, miço, çımacıydık..
Ve gemide isyan çıkmasın diye bize ülke nutukları atıp sakinleştirirlerdi..
Yıllar yılları kovaladı.
Kaptanlar değişti. Gemiler değişti. Ama değişmeyen çımacılarla , miçolardı..
Eğerki o zamanlar bizi yönetenler bu güzelim topraklarımızı gemiye değil vatana benzetselerdi bir başka olacaktı memleketim.
Eğerki o zamanlar başımızdakiler bize gemi göstermeyip bayrak gösterselerdi sevdamız bu denli kirlenmeyecekti bu ülkede..
Şimdi gemiler filo oldu.
Tayfalar çoban oldu.
Balıklar balina oldu.
Ne tencere kaldı ne tencereye koyacağımız balık..
Biz hala keklik. Biz hala miço. Biz hala çımacı..
Uyan artık ey halkım.
Gemi karaya vurdu tencerenin dibi tuttu..