Bu gün size ben, değil Önder Deniz Çavuşlar seslenecek...

Okuryazar sitesinin genel yayın yönetmeni Çavuslar'ın umut aşılayan bir yazısı...

***

Her şeyi unuttuklarını hatırlayıp günün birinde seni de anımsayacaklarını kabul ederek sevmeyi denediğin gün, asıl benliğini daha iyi tanıyacak, onca yaşanmışlıkları unutmayı başarabildiğin an, insanları daha iyi anlayacaksın, ki asıl meselenin onları anlamak değil kendini tamamlamak olduğunun o zaman farkına varacaksın.  

Bu nedenden dolayı ömründe açacak yepyeni baharlara selam durarak başla, belirsiz yarınlara. Geride bırakacağın koskocaman bir hiç. Kimi zaman içini kaplayan sevinç ve mutluluk duygusuyla hareket edebilir, bazen de yorulabilirsin. Masmavi kıyılar ve kalbi kötü olmayan insanlar karşına çıktığında anlayacaksın yaşamın güzelliklerini. Bir keresinde kendimle konuşurken, iç sesim yaşam hakkında; ‘Pes etmeden sürdürebilir bir yolculuk, insan ruhuna kalmış kararı. Zor mu yoksa kolay mı?’ deyivermişti.

Yenilmekti hayat, ama bir gün kazanacağını da umut etmekti.

“Ne yürekli şu umut denen şey, ölümlü bir varlığa hayal edebildiği her şeyi yapabileceğini düşündürtüyor bir anda.“ derken bunu anlatır Montaigne.

Hayat, bazen hayal kırıklığını tatmak, biraz da yeniden başlamaktır.

“En çaresiz geceni düşün, sabah olmadı mı?” diye soran Reşat Nuri Güntekin’e selam çakan Dostoyevski ne demiş, hatırlasana; “Duvarı yıkacak gücüm yoksa kendimi paralayamam ama önümde duvar var diye de ona boyun eğecek değilim.”