Ellerimiz soğuk . Ölümlerden
Ellerimiz ıslak gözyaşlarından..
Kan akıyor bedenlerimizden. Can can istiyor..
Buz tutmuş duvarlar çözülüyor cehennem ateşinden.
İnsan insana düşman. İnsan insana puşt..
Tepelerde kar…Sokaklarda kan..
Evler ışıksız .heryer sessiz..
Cümleler vuruyor birbirlerini. Kelimeler kıfayetsiz..
Rüzgarlar söylüyor artık ölümlerin türküsünü.. Yağmur giriyor bayrak sarılı tabutların kollarına..
Cümbüş. Kaos. Karmaşa..hengame.
Gençler bağırıyor” Bu karanlık ne anne”..
Basın artık avuçlarınızı kanın üstüne. Akmasın..
Yel değirmenlerine saldırmasın pançolar..
Yaprak tepelerinde acılar, çiçek tozlarında ağıtlar yuvalanmasın artık..
Verin artık kahpece aldığınız bedenlerimizi geri.
Verin artık oyduğunuz gözlerimizi..
Verin ülkemizi, verin bayrağımızı..
Dönsün dallarına kuşlar. Yeniden ötsünler. Toprak yeniden koksun buram buram.
Ve yine analar kırmızı kazaklar örsünler oğullarına..
Verin ülkemizi biz taşıyalım yarınlara..