İnsanlıktan nasibini almamış ucubeler Atatürk heykellerini kaldırıyorlarmış.

Atamızın heykellerini yerinden kaldırabilirsiniz hatta yok edebilirsiniz.
Ama kalbimizden nasıl söküp atacaksınız.
“Elbet naciz vücudum bir gün toprak olacaktır ama Türkiye Cumhuriyeti ebediyen var olacaktır” diyen Atamızın heykelini kaldırsanız ne yazar.

Milyonlarca Atatürk var bu ülkede.
Biz varız.
Bu coğrafyanın bir ucundan bir ucuna Atatürk türküleri fısıldanmış bir kere.
Nasıl susturacaksınız.
Biz cumhuriyet çocuklarıyız.
Gözümüzü açtığımızda Atatürk’ü gördüm ben. Sizler yoktunuz..
Bizler Atatürk’ün aydınlık yolunda medeniyetin tek dişi kalmış canavarlarıyla uğraşırken sizler pırıl pırıl Kubilaylar yakmakla meşguldünüz..
Bizler kurtuluş savaşında çıplak ayaklarımızla bu ülkeye düşman çizmeleri basmasın diye can verirken sizler Rum çetelerine, yunan askerlerine, İngiliz askerlerine Bu ülkenin çocuklarının evlerini gösterip katlettiriyordunuz..
Gülüyordunuz bacılarımızın karnındaki bebeler süngüye geçirilince..
Gülüyordunuz gencecik kızlarımıza tecavüzler edilirken.
Gülüyordunuz. Yaşlı annelerimiz cepheye mermi taşırken.
İyi eğlendiniz mi bari?
Kaldırın Atamızın heykellerini. Hatta posterlerini.. Hatta resimlerini.
Atamıza ait ne varsa yakın yıkın.
Peki nasıl söküp atacaksınız kalbimizdeki Atatürk sevgisini.
Nasıl yakacaksınız Çanakkale’yi, Gelibolu’yu, Sakarya’yı.
Nasıl kaldıracaksınız Anadolu kokan ayaklarımızı.
Ruhumuza işleyen Kurtuluş destanını nasıl asacaksınız dar ağaçlarına..
Cumhuriyet çocuğuyuz biz.
Cumhuriyetle yaşıtız. Atatürk’le yaşıtız. 
Kaldırın Atatürk’ümüzü insan ucubeleri.
Kaldırın ki yerine milyonlarca Atatürk filizleri yeşersin…