Deve kuşu tehlikeyi sezdiğinde kaçmaz.
Olduğu yeri hemen eşeler ve kafasını oraya gömer..
Devekuşu gelecek tehlikenin yanı başından geçip gideceğini sanarak böyle yapar..Ama unuttuğu bir şey vardır.
Kıçı açıkta kalır..
Yani mesajı aldınız değilmi?
Biz başımızı her türlü tehlikeden uzak tutalım diye kuma gömerken kıçımız açıkta kalır haberimiz olmaz..
Yani kıçımızında başımız kadar önemli olduğunu o an düşünemeyiz bile..
Polislerimiz haybeye ölür sesimiz çıkmaz..
Askerlerimiz boşuna ölür ..gıkımız çıkmaz.
Kadınlarımız , gençlerimiz ölürler parmağımızı oynatmayız..
“Aman bize bir şey olmasına , gerisi önemli değil” mantığıyla bu ülkeyi kaybederiz herkes devekuşu misali kesilir..
Coğrafyamızda kan akar.
Topraklarımızda can akar.
Umurumuzda bile olmaz.
Hep kendimizi düşünürüz. Hep kendimize yontarız..
Her türlü illeti, her türlü musibeti, her türlü felaketi yaşıyor bu ülke.
Ama ah o deve kuşu yokmu devekuşu..
Kaç cellatın boğazına sarıldık biz şimdiye kadar.
Kaç katile dur dedik.
Hangi caninin koparttık gırtlağını
Gömdük kafamızı sıcak kumlara.
Gömdük gövdemizi ılıman topraklara.
Korktuk, sindik, sindirildik..
Belki yırttık kefeni o anlık ama her başımızı kuma gömdüğümüzde kıçımızın açıkta olduğunu anlayamadık.
Ah deve kuşu ah..