Bu ülkede bu değirmenin suyu nereden geliyor diye soranlar ya hapislerde yada dayak yiyorlar.
Bu ülkede hukuk guguk olmuş diyenler şiddete uğruyorlar, işsiz ekmeksiz bırakılıyorlar.
Bunu dile getirenlerde bu ülkenin insanları mağdur edilenlerde..
Öğretmenler – öğrenciler- işçiler- memurlar- sendiklar baskılarla sindiriliyorlar.
İş o kadar vahim bir boyuta getirildiki bugün huzurumunu, namusumuzu emanet ettiğimiz görevliler bile akademisyenlerimize acımasızca davranmaya kadar vardırdılar işi.
Ama onlara kızmıyoruz.
Biz onlara bu emri verenlere kızıyoruz. Çünkü kimlerin emir verdiklerini biliyoruz.
Biz polislerimiz her kahpe pusularda şehit edildiklerinde ağlamıyormuyuz?.
Cenazelerine gidip tabut altların agirmiyormuyuz.Kahrolmuyormuyuz.Terör hainlerine lanetler yağdırıp sokağa dökülmüyormuyuz?.
Biz bunları yaparken, acılarını yüreklerimizde taşırken bizi yönetenler sade bir kuru açıklamalarla geçiştirmiyorlarmı?.
Biz ülkemizi
Biz insanımızı
Biz bayrağımızı
Polisimizi,askerimizi seviyoruz.
Biz bize haksız yere vurulan jopları, tomaları, sopaları, silahları sevmiyoruz.
Bizim tek üzüldüğümüz şey haklıyken haksız duruma düşürülmemiz..
Ama unutulmasınki herkes bu dünyadan göçüp gidecek
Ölüm bir nefes arası. Onlarada gelecek sırası..