Ordu”da siyasi figürlere, halkı temsil etmeye soyunmuş siyasilere bakıyoruz.
Bakıyoruz ve utanıyoruz..
Resmen mıstık çavuş yerine konuluyoruz.
Dün söylediğini bugün siyasi istikbal uğruna geri yalayanlar
Dün söylediklerini bugün gözümüze baka baka inkar edenler
Ve hala adam gibi davranmaları yokmu.
Resmen iğrenç resmen tiksindirici..
Adını ne koyarsanız koyun. Resmen mide bulandırıcı..
Dün AKPartiye, Cumhurbaşkanına hakaret edenler bugün AKPartinin kucağında cumhurbaşkanına serenatlar düzenliyorlar..
Dün Ordunun meşhur miting alanı tahıl pazarında “ Ey Tayyip. Kendine gel. Gelmezsen biz getiririz” diye bozkurt işaretleri yapanlar bugün Rabia işaretlerinin gölgesinde koltuk kapabilmenin hafifliğine başladılar.
Kendi siyasi ihtirasları, çıkarları uğruna binlerce kişiyi kandırmayı, aldatmayı , perişan etmeyi siyasetten ve adamlıktan sayıyorlar.. 
Adam olmak vekil olmak değildir.
Tükürdüğünü yalamak değildir.
Bir insan adamsa lafı göbeğine düşmemeli.
Adam olmak kendi insanının fındığına sahip çıkmaktır.Emeğinin hakkını vermek tir.Onlara aş, iş, ekmek sağlayabilmektir.
Adam olmak, kendi insanlarını ötekileştirmek, ayrıştırmak, dışlamak değil, onları kucaklamak, birleştirebilmek, barıştırabilmektir. Ankara’nın, İstanbul “un göbeğine, temsil ettiği meclisin önüne Kürdistan bayrağı diyerek paçavra asanlara saygı gösteren bizim vekillerimiz kendi memleketlerinin insanlarını insan yerine bile koymuyorlar.
Ayrımcılığın daniskasını yapıyorlar.
Ve şimdi hepisi Rabia işaretleri arasında tüm şehitlerimizi hiçe sayıp terörist ve vatan hainlerini aklayıp yanlışlara dur diyenleri düşman ilan ediyorlar.
Bir söz vardır hani.. eskiden sövdüklerine şimdi övgü düzenlerde mutlaka bir puştluk vardır derler.
Dedik ya .. adını siz koyun. Ama mutlaka koyun..